برخی از افراد نادان و بیخبر از اندیشههای ناب اسلامی و شیعی و در عین حال پُر مدعا و پُر گو را میبینیم که میگویند روحانیت، اعتقادی به رأی مردم و انتخابات ندارد و از سر ناچاری، نقشآفرینی مردم را در انتخابات پذیرفتهاند، برخی نیز پا را فراتر نهاده و میگویند اساساً اسلام و آموزههای اسلامی در امور سیاسی هیچ نقشی برای مردم قائل نیستند!
بنده به عنوان یک طلبۀ علوم دینی، واقعاً نمیدانم که اینان از چه روحانیتی و از کدام اسلام و آموزههای اسلامی سخن میگویند، اما این را میدانم که اینان هیچ فهمی از اسلام و معارف اهل بیت علیهم السلام ندارند، هیچ درک عمیقی از اندیشههای سیاسی اسلام هم ندارند، بعضاً حتی توانایی خواندن بیغلط ظاهر قرآن را هم ندارند، در عین حال خود را روشنفکر دینی مینامند و میدانند!
افزون بر این، این جماعت هیچ درکی از کنشگری روحانیت هم ندارند؛ نه تاریخ روحانیت شیعی را میدانند و نه حتی وضعیت فعلی آنها را درک میکنند، یک درک توهمی و تخیلی از اسلام و روحانیت برای خود ساختهاند و بر مدار آن به تحلیل و بررسی میپردازند!
دوست دارم بدانم این مدعیان لافزن چه حالی پیدا میکنند وقتی رفتار یکی از به اصطلاح سنتیترین مراجع علمی شیعی در دوران معاصر یعنی حضرت آیتالله صافی گلپایگانی را به هنگام رأی دادن میبینند!
آیتالله صافی گلپایگانی در سن ۱۰۳ سالگی نه تنها در انتخابات شرکت میکند، بلکه با آداب خاصی رأی خود را به صندوق رأی میاندازد، با نام خدا و توسل به حضرت ولیعصر(عج) و دعا برای اصلاح امور مسلمین و سپس بر دست خود که رأی را به صندوق انداخته است بوسه میزند، یعنی این کار را یک امر مقدس و یک وظیفۀ شرعی و یک عبادت الهی میداند.
