رحا مدیا | حسین حیدری
مقاطع مختلف زندگی آیت‌الله منتظری به‌ویژه دوران قائم‌مقامی و حوادثی که منجر به برکناری او شد، از عبرت‌انگیزترین مباحثی است که در تاریخ روحانیت، مرجعیت شیعه و خواص نظام اسلامی رقم خورده است.
کسی که روزگاری دومین شخصیت سیاسی اجتماعی کشور محسوب می‌شد، و عوام و خواص جامعه از او با عنوان «امید امت و امام» و «قائم مقام رهبری» یاد می‌کردند، آن‌چنان در چنگال نفوذ و اعتماد اهل نفاق گرفتار شد که امام راحل در اواخر عمر مبارکشان با دلی پرخون و قلبی شکسته خطاب به او نامه‌ای نوشت و او را از قائم‌مقامی خلع کردند.
امام راحل در این نامه ضمن بیان نکاتی راهبردی، در سطرهای آخرش چنین متذکر شده‌اند که «از خدا می‌خواهم که به پدر پیر مردم عزیز ایران صبر و تحمل عطا فرماید و او را ببخشد و از این دنیا ببرد تا طعم تلخ خیانت دوستان را بیش از پیش نچشد»
اگرچه سال‌های سال از رنج‌نامه امام را حل در مورد منتظری گذشته، اما عجیب این است که برخی حوزویان که همواره دم از امام‌خمینی می‌زنند آقای منتظری را مظلوم معرفی می‌کنند
اعضای مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم از بارزترین مصادیق این جریان هستند که هنوز هم با بیت منتظری نشست و برخاست دارند و در محافل و مجالس و رسانه‌های خود به‌طور رسمی و غیررسمی از او به نیکی یاد می‌کنند
عجیب‌تر اینکه پایگاه خبری جماران که باید مروج اندیشه‌های امام‌خمینی باشد، مروج اندیشه‌های اعضای این مجمع حامی منتظری است.
