جُستاری دربارۀ نوع و پیامدهای روایتگری در “طوفان‌الاقصی“ و “طوفان‌الاحرار“
امروزه و در خلال نبرد روایت‌ها، نوعِ روایتگری و بازگوییِ آنچه در حال اتفاق است، از مهمترین ابزارها و جنبه‌های جنگ رسانه‌ای می‌باشد؛ البته که روایتگری ابزاری است که در همۀ شرایط، حتی در زمان صلح نیز می‌تواند کارایی داشته باشد و برای پیشبُرد اهداف مورد استفاده قرار گیرد.
نقش مهم “روایتگری“ و تأثیرش بر تحولات میدانی و تغییرات سیاسی، نظامی، امنیتی و فرهنگی، چنان مهم است که توانست پس از برجسته‌کردن عملیات کم‌نظیر “طوفان الاقصی“ در سرزمین‌های اشغالی توسط رزمندگان جبهۀ مقاومت، بیداری و واکنش جهان و جهانیان را نسبت به اتفاقات فلسطین، در پی داشته باشد.
هرچند رژیم‌صهیونیستی که در روزهای آغازین طوفان‌الاقصی در آستانۀ نابودی کامل قرار گرفته بود، توانست با تنفس مصنوعیِ آمریکا از مرگ نجات یابد اما؛ نوع روایتگری و شجاعت اصحاب خبر و رسانه در آن شرایط بود که توانست رسوایی اشغالگران را فریاد بزند، روایت‌های دروغ و مظلوم‌نمایانۀ آنان را افشا سازد، جهانیان را حامیِ جبهۀ حق سازد و زمینه های ظهور “طوفان آزادگان“ را ایجاد نماید.
“طوفان‌الاحرار“ در روز جهانی قدس، در آخرین جمعۀ ماه رمضانِ امسال در حالی اتفاق افتاد که؛ امروز نه تنها رژیم غاصب صهیونیستی جنگ روایتگری را در بین مردم خود باخته، بلکه مردم و افکار عمومی جهان نیز به یک تصویر و درک حقیقی و واقعی از فلسطین و تحولات آن دست یافته اند.
البته که این پیروزیِ روایت‌ها شدنی نبود مگر با تلاش بیوقفه و شجاعت و مجاهدت بی‌نظیر روایتگرانِ این عرصه از جمله؛ “یکصد و چهل شهید خبرنگار“ که پس از طوفان‌الاقصی و در مقدمۀ “طوفان‌الاحرار“ در سرزمین‌های اشغالی به شهادت رسیدند.
بیشک جهانیان به سبب خون مطهر این شهدایِ حماسه‌سازِ عرصۀ روایتگری که سبک و نوع خاصی از “روایتگری شجاعانه“ را به نمایش گذاشتند، زین پس روایت طوفان‌الاقصی‌ها و طوفان‌الاحرارهایی را به چشم و گوش خواهند دید و شنید که طبق وعدۀ الهی، حق بر باطل پیروز خواهد شد، چرا که؛ نَصْرٌ مِنَ اَللّهِ وَ فَتْحٌ قَرِيب…
