حجت الاسلام والمسلمین شیخ مهدی شاه آبادی در سال ۱۳۰۹ در قم به دنیا آمد.
او فرزند آیت الله شاه آبادی بود از همان ابتدای کودکی با فقاهت آشنا شد و در همین راه گام برداشت.
هنگامی که امام خمینی پرچم قیام برافراشت، شهید شاه آبادی نیز همچون سربازی فداکار کمر به همراهی امام بست و در سخت ترین شرایط درباره قیام امام خمینی به روشنگری پرداخت.
تولد ایشان، هم‌زمان با ایام سلطنت رضاشاه در ایران بود؛ سال هایی که به سرکوب دین و مذهب از سوی دستگاه سلطنت مشهور بود. خانه ای که شیخ مهدی در آن به دنیا آمد، بیت فقیهی عالم و عارفی وارسته بود که در عین حال، از سیاست و برقراری احکام اسلامی در جامعه غافل نبود.
آیت الله العظمی شاه‌آبادی، در آن ایام از جملۀ علمای مبارزی بود که با سلطنت جور رضاشاه به مقابله برخاسته و اساساً چهره‌ای ضد ظلم بود.
در سال ۱۳۱۳، پس از ورود به تهران، مهدی برای فراگیری قرآن وارد مکتب‌خانۀ «امام‌زاده یحیی» شد. بعد از دو سال، به همراه دو برادر دیگر خود به دبستان «توفیق» رفت. در ایام دبستان، شیخ مهدی پس از فراغت از دروس روزانۀ مدرسه، عصرها نزد پدر به فراگیری علوم دینی می پرداخت و دروس صرف و دیگر مقدمات عربی را از ایشان فرا می‌گرفت.
در سال ۱۳۲۳، مهدی ۱۴ساله برای تحصیل علوم دینی وارد «مدرسه مروی» شد. چهار سال بعد در یکی از اعیاد مذهبی به دست یکی از سادات و در حضور پدر بزرگوارش، لباس روحانیت را به تن کرد.
یک سال بعد، در سال ۱۳۲۸ هجری خورشیدی آیت الله العظمی میرزا محمدعلی شاه‌آبادی از دنیا رفت. گویی که زندگی می دانست حالا جانشین مناسبی برای او ظهور کرده است. شهید مهدی شاه‌آبادی دو سال بعد، برای تکمیل دروس دینی به قم مهاجرت کرد و یک سال بعد، مجدداً برای گذراندن دورۀ دبیرستان به تهران بازگشت. کل دورۀ شش سالۀ دبیرستان را در ۱۴ماه به پایان رساند، یعنی درست وقتی که کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ رخ داد و دولت دکتر مصدق سقوط کرد؛ دورانی که مردم ایران در تب و تاب نهضت ملی شدن صنعت نفت بودند. در همین ایام شیخ مهدی به دست عوامل رژیم شاه دستگیر و پس از مدت کوتاهی آزاد شد.
در واقع شروع مبارزات سیاسی مذهبی شهید شاه‌آبادی به سال ۱۳۳۲ و پس از کودتای ۲۸ مرداد بازمی‌گردد که برای نخستین بار، دستگیری و زندان را تجربه کرد. بعد از آزادی، مبارزه برای او معنای جدی‌تری یافت؛ چنانکه برنامۀ سفرهای تبلیغی به مناطق محروم را به طور جدی اجرا کرد. در ایام محرم، رمضان و تعطیلات حوزه، به شهرها و روستاهای دوردست می رفت و تلاش می کرد مردم را با امام خمینی (س) آشنا کند. به جز این، تبلیغ شعائر اسلامی در این سفرها، که با سختی فراوان انجام می شد، همواره از اهداف اصلی شهید مهدی شاه‌آبادی بود. پس از آغاز رسمی و علنی مبارزۀ حضرت امام (ره) در سال ۱۳۴۲ شهید شاه‌آبادی نیز کمی علنی‌تر و جدی‌تر کارش را ادامه داد. ایجاد هماهنگی بین آیات عظام و حضرت امام، نشر و تکثیر اعلامیه های امام، حمایت های مادی و معنوی از مبارزان و… بخشی از فعالیت های او در این دوره بود. ضمن این‌که به عنوان یک روحانی، در کنار این فعالیت ها، حضور در مساجد و سخنرانی دربارۀ افکار امام و نقد نارسایی‌های حکومت پهلوی، به هر حال جزو زندگی روزانۀ او بود.
شهید مهدی شاه‌آبادی، در سال‌های ۵۲ تا ۵۷ در مجموع ۵ بار دستگیر شد و حدود یک سال و نیم را در زندان گذراند. به جز این، پنج ماه را نیز در تبعید گذراند.
شهید مهدی شاه آبادی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در مسئولیت های مختلفی فعالیت کرد. عضویت در شورای مرکزی کمیتۀ انقلاب اسلامی، عضویت در هستۀ مرکزی جامعۀ روحانیت مبارز، نمایندگی دوره های اول و دوم مجلس شورای اسلامی، عضویت در هیئت منتخب امام برای بررسی عملکرد بنیاد مستضعفان در سال ۵۹، عضویت در ستاد بسیج اقتصادی کشور، سرپرستی حوزۀ علمیه ای که خود آن را تأسیس کرده بود، قسمتی از مسئولیت ها و فعالیت های او بود.
حجت الاسلام و المسلمین مهدی شاه‌آبادی سرانجام در ششم اردیبهشت سال ۱۳۶۳، در حالی که نمایندۀ دورۀ دوم مجلس شورای اسلامی بود، در جزیرۀ مجنون و بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و به وصال معشوق شتافت.
