به گزارش رحا مدیا، به مناسبت فرارسیدن ماه صفر و ایام پیاده‌روی اربعین حسینی خبرگزاری مهر در سلسله مطالبی، به خاطرات بزرگان دین از راهپیمایی اربعین و زیارت حرم امام‌حسین (ع) پرداخته است. در این قسمت با سیره علامه امینی در پیاده‌روی اربعین آشنا می‌شویم.
آیت الله شیخ عبدالحسین امینی معروف به علامه امینی (۱۳۲۰ ۱۳۹۰ ق) مؤلف کتاب گران‌سنگ «الغدیر»، فقیه، محدث، متکلم، مورخ نسخه شناس و از علمای بزرگ شیعه در قرن چهاردهم هجری قمری بود.
علامه امینی از ۲۲ سالگی برای تحصیل علوم اسلامی به نجف رفت و از سید ابوالحسن، اصفهانی میرزا محمد حسین نایینی محمدحسین غروی اصفهانی و شیخ عبدالکریم حائری یزدی، اجازه اجتهاد دریافت کرد. علامه امینی علاوه بر نگارش آثار مهم علمی کتابخانه امیرالمؤمنین را در نجف اشرف تأسیس کرد که حاوی ۷۰ هزار نسخه خطی و ۵۰۰ هزار عنوان کتاب است.
مرحوم علامه امینی از شخصیت‌های برجسته حوزه علمیه نجف بود که به‌طور مرتب به زیارت کربلای معلی مشرف می‌شد. ایشان در زیارت‌هایی که به کربلای معلی داشته‌اند، برای کسب پاداش بیشتر، بارها مسیر بین نجف تا کربلا را با پای پیاده پیموده‌اند. در احوالات ایشان آمده که پیوسته با پای پیاده به زیارت سرور جوانان اهل بهشت مشرف می‌شدند و همواره تعدادی از مؤمنین نخبگان و ناب‌ترین دوستانش او را همراهی می‌نمودند. راه را در ۳ روز و یا بیشتر طی می‌نمود که از ۷۸ کیلومتر بیشتر نمی‌شد. در امر به معروف و نهی از منکر وعظ و ارشاد و بیان توصیه‌های دینی به مردم روستاها و مسیرهایی که از آن می‌گذشت کوتاهی نمی‌نمود تا به کربلای معلی می‌رسید.
علامه امینی وقتی به نزدیکی کربلا می‌رسید، حالش منقلب می‌شد و قطرات اشک از چشمانش جاری می‌شد. آنگاه جز حضور در صحن امام شهید دغدغه دیگری نداشت. سپس وارد حرم مطهر می‌شد در حالی که از شدت مصیبت اشک بر گونه‌هایش سرازیر بود.
