مرضیه پورمسعود| پژوهشگر
برخی از خطبای هیئات مذهبی با اشاره به رحمت واسعه امام‌حسین(ع) می‌کوشند تا حضور بانوان بی‌حجاب در هیأت‌ها مشروعیت ببخشند. ایشان معتقد هستند نباید از حضور افراد بی‌حجاب جلوگیری کرد چراکه آنها به امام‌حسین پناه آورده‌اند. سؤال اینجاست که آیا رحمت واسعه امام‌حسین صرفاً اذن ورود می‌دهد یا این رحمانیت و رحیمیت، اصلاح عزاداران را نیز در پی دارد؟
در چند سال اخیر شاهد ظاهرگرایی‌های متعدد در دینداری بودیم که این ظاهرگرا بودن، همراه با فهم معنای موجود در دینداری نبوده است. ظاهربینی و از سویی میل به کنش‌های سطحی بدون تعمق در معنای آنها را، می‌توان یکی از ویژگی‌های جامعه سکولار تلقی کرد.
هرچند که تمسک جامعه به ظواهر امور دینی نیز امر مذموم خوانده نمی‌شود ولی رکود در آن، نه‌تنها باعث رشد فکری و دینی جامعه نمی‌شود، بلکه سبب تحریف واقعیت دین، فلسفه آن و همچنین موجب پیشروی خرافه‌گرایی و جاهلیت مدرن می‌شود. امام‌حسین(ع) خطاب به یکی از یاران خود می‌فرمایند: «إِنَّ النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَی أَلْسِنَتِهِمْ یحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیانُون» جامعه سکولار، جامعه‌ای هست که به‌تعبیر حضرت سیدالشهدا (ع)، دین در میان مردم لقلقه زبان است و به‌محض اینکه دین برای دنیای آنها آبی گرم نکند، آن را پس می‌زنند و دست از دینداری می‌کشند.
حال آیا حضور بی‌حجاب‌ها در هیئت امام‌حسین (ع)، نشان از دست‌کشیدن از ظاهرگرایی و آغاز دینداری معقولانه است یا آنکه آمدن به هیأت وسیله‌ای برای اکتفا به ظواهر و استمرار زیست سکولار است؟ اگر بنا باشد دینداری در تمسک به ظواهر آن خلاصه شود، آیا معاویه و غاصبان حکومت علوی، دیندارتر نبودند؟ آیا دامن زدن به اباحه‌گری‌های تحمیلی از سوی جامعه مدرن در مناسک مذهبی، سبب تحریف قیام حسینی(ع) نمی‌شود؟ به‌راستی قیامی که برای زنده‌کردن فطرت انسان‌ها برپا شد، چگونه برای خفته ساختن آنها مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد؟
