رحا مدیا | زهرا ابراهیمی
یکی از شگردهای فرار از مسئولیت این است که توپ را در زمینِ طرف مقابل بیندازی! دقیقا کاری که برخی از افراد در نقد روحانیت انجام می‌دهند. یک مقاله‌ای اخیرا سید جواد ورعی نوشته با عنوان «آسیب‌شناسی جمهوری اسلامی و مسئولیت روحانیت» که بعد از کلی توضیح به این نتیجه رسیده که تقصیر همه‌چیز گردنِ روحانیت است!
به‌نظر می‌رسد توجه به چند نکته در این باره لازم است:
۱.نقش داشتن روحانیت در تأسیس و تثبیت انقلاب اسلامی، نباید بهانه‌ای شود برای تاختن به روحانیت. این‌که روحانیت را مقصرِ وضعیت موجود بدانیم بی‌انصافی است.
۲.در نظام اسلامی هر فرد در هر جایگاهی و در هر لباسی که باشد نسبت به اجتماع خویش مسئول است.حضور و فعالیت روحانیت در اجتماع لزوما به معنی سلب مسئولیت از سایر افراد نیست.
۳.در کشور ما وظایف در حکومت تقسیم‌بندی شده و هرسه قوه برای انجام وظایف خویش مرزبندی دقیقی دارند؛ بنابراین متهم کردن قشر روحانیت با عنوان ریشه‌ی مشکل، نادیده‌گرفتن نقش سایر افراد است.طبیعتاً باید میان نهادهای حکومتی و مردمی تقسیم کار وجود داشته باشد.
۴.مشکلات اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…در کشور تحت تأثیر عوامل متعدد داخلی و خارجی قرار دارد و انحصار این مشکلات در دایره‌ی وظایف روحانیت غیرمنطقی و غیرعقلانی‌ست.
۵.تزریق روح یأس و ناامیدی به اجتماع و تکرارِ سناریوی دشمن مبنی بر بی‌اعتمادی مردم به نظام، پا جایِ پای دشمن گذاشتن است که جناب ورعی بدان توجهی ندارند.عین همین حرف‌ها را مراد ویسی در برنامه‌ی سیاست در شبکه‌ی اینترنشنال می‌گوید.تیترش هم همین است که چرا مردم نسبت به نظام بی‌اعتمادند.آقای ورعی در این شرایط حساس ناامید کردن مردم چه توجیهی دارد؟!
۶.شما که خودتان یک روحانی هستید چرا نقش خود را در ایجاد امید به آینده به‌خوبی ایفا نمی‌کنید؟
۷.یادتان باشد فعلا آن‌که نظام را سرپا نگه داشته، رهبر عزیزی است که در کسوت یک روحانی انجام وظیفه می‌کند.
