کیاس عرصه سیاست
آیت الله خوشوقت از چهرههای نورانی مـعاصر بود که به لحاظ علمی و عملی، جزو قلههای فرزانگی و فضیلت در جامعه اسلامی و شیعی به شمار مـیآمد.
او در بعد معارف نقلی، حکمت نظری و عملی و مبانی دانش های عرفانی، اخلاقی و عرفان کاربردی، برجستگی داشت. آیت الله خوشوقت ضمن اینکه با اصول و مبانی اعتقادی، فقهی و اجتماعی آشنا بود در شناخت افراد، پیچ و خم های فرقهای، سیاسی و حزبی نیز تبحر بی نظیری داشت.
او شاگرد اساتیدی همچون؛
حضرت امام (ره) در مباحث خارج فقه و اصول، مرجع عالیقدر آیت الله بروجردی در درس خارج فقه، مفسر بزرگ قران علامه طباطبایی در حکمت و فلسفه و هم نشین با شهید محراب آیت الله صدوقی بود.
او در ۱۳۳۷ خورشیدی بعد از ۱۲ سال تحصیل در حوزه علمیه قم و فراگیری علوم عقلی و نقلی و آشنایی بـا لطایف حکمت، اخلاق و عرفان و قرار گرفتن در مسیر سلوکی ملکوتی و نائل شـدن بـه مقام والای اجتهاد به تهران بازگشت.
ایشان رمز موفقیت خود را در پیمودن مسیرهای علمی و عرفانی، فضای معنوی حوزه علمیه قم، معرفی کرده است.
«رمز موفقیت من آن چـیزهایی بـود که از قم آورده بودم. این موضوع باعث شد که در تمامی سنگرهای فرهنگی، فردی، اجـتماعی و سیاسی، مجهز باشم. ذخیره قم زیاد است،۰ باید کشف کرد، رشد معنوی و خیر دنیوی و اخروی در قم هست، اگر کسی درسـت پیدا کند تا آخر عمر بیمه است؛ مثل امام خمینی(ره) که هیچ عاملی نتوانست، او را از راه حق برگرداند. اگر ایشان در قم نبود، قادر نبود اینگونه تحول و انقلابی به وجود آورد.»
تاکید نسبت به آراء و اندیشه های امام راحل، حمایت و پشتیبانی از مواضع و دیدگاه های مقام معظم رهبری از وی چهره ای محکم و انقلابی ساخت. بصیرت او نسبت به جریانات سیاسی و ترفندهای دشمنان موجب شد تا او مورد مشورت بسیاری از شخصیت های سیاسی و نخبگان حوزه و دانشگاه باشد. دوری از ظواهر مادی و دنیایی و تاکید بر ساده زیستی و مردمداری و ارتباطات بی تکلف مردم با او از جمله ویژگی هایی بود که موجب توجه ارادتمندان و جوانان به این شخصیت اخلاقی می شد.
او ضمن پاسـخ بـه پرسش های اعتقادی و شرعی، خود را مـوظف میدید تا تبلیغات دشمنان را که علیه دیانت و اهل علم و تقوا صورت میگرفت، خنثی کند.
وی برپایه فراست ناشی از تزکیه، بصیرت سیاسی فـوق العـادهای داشت، افراد و جریان ها را به لحاظ موضعگیری ها و سوابق و کارکردها میشناخت اما این آگاهی او مبتنی بر تقوای سیاسی بود و سیاستورزی این فقیهِ زاهد، متدینانه بود.
