به گزارش رحا مدیا، رهبر معظم انقلاب، این حکیم فرزانه در سالروز شهادت امام هشتم شیعیان، علی ابن موسی الرضا (علیه السلام) در دیدار با اقشار مختلف مردم جامعه، به تبیین موضوع و مسئله مهمی پرداختند که به سرعت در رسانه‌های مختلف کشور نیز مورد توجه و بازتاب گسترده قرار گرفت. آن مسئله بحث انسجام و اتحاد ملی بود. موضوعی که تازگی ندارد و بارها رهبر معظم انقلاب در زمان‌های مختلف بر روی آن تأکید داشته‌اند؛ چرا که وحدت و انسجام ملی، ضامن پیروزی و رسیدن به قلّه‌هاست.
از این رو خبرنگار خبرگزاری حوزه به سراغ حجت‌الاسلام و المسلمین ذبیح‌الله نعیمیان، مدیر مؤسسه آموزش عالی امام رضا (علیه السلام) رفت و با وی پیرامون ابعاد مختلف موضوع اتحاد مقدس که در بیانات و منظومه فکری رهبر معظم انقلاب وجود دارد، به گفت‌وگو پرداخت.
رهبر معظم انقلاب در بیاناتشان از اتحاد مقدس و لزوم وحدت میان مسئولان، مردم و نیروهای مسلح صحبت کردند. توصیف شما از این اتحاد، به‌ویژه چه در زمان جنگ و چه در غیر آن، چیست؟
اگر مخاطبان با سخنان رهبر انقلاب حشر و نشر داشته باشند، یک نکته ثابت را همواره در بیانات ایشان می‌بینند: ضرورت حفظ وحدت و اتحاد ملی. ایشان بارها تأکید کرده‌اند که اتحاد جهان اسلام نیز از مسیر اتحاد میان مسلمانان شکل می‌گیرد. اما در سطح داخلی و ملی، صیانت از وحدت امری است که بدون آن نمی‌توان جامعه را به پیش برد. ما جامعه‌ای هستیم که همواره مورد هجوم دشمنان اسلام و کشورهای استعمارگر غربی بوده‌ایم و آنچه می‌تواند در برابر آن‌ها سدی محکم ایجاد کند، همسویی، همنوایی، هم‌رأیی و یک‌جهتی مردم ماست.
وحدت سطوح مختلفی دارد؛ مهم‌ترین سطح آن را باید در میان آحاد جامعه اسلامی جست‌وجو کرد که پشتیبان نظام اسلامی هستند. سطح دوم، کارگزاران‌اند. در این سطح نیز مهم‌ترین بخش، همان چیزی است که رهبر انقلاب همواره بر آن تأکید داشته‌اند: حفظ وحدت، همدلی و همسویی سران قوا. این نخستین بار نیست که رهبری چنین تأکیدی دارند، بلکه بارها و به‌طور مستمر بر این موضوع پافشاری کرده‌اند.
نکته مهم دیگر، وجود سلایق و مشرب‌های سیاسی در دوره‌های مختلف است. در مقاطعی، دو جناح اصلی کشور، مسئولیت دو قوه یا سه قوه را بر عهده داشتند و زمینه برای تقابل فراهم بود. اما همواره رهبر انقلاب بر تفاهم تأکید کرده و خواستار پیشگیری از تقابل‌های لفظی و هجمه‌های کلامی میان قوا بوده‌اند. ایشان توصیه داشته‌اند که مشکلات باید درون خودشان حل شود، چرا که این یک نیاز مستمر و همیشگی است. بنابراین، حفظ وحدت در سطح کلی جامعه، زمینه‌ای مهم برای مقابله با هجمه‌های دشمنان است. همچنین وحدت و اتحاد در میان روسای قوا و نهادهای حاکمیتی، از یک سو موجب صیانت از کارگزاری نظام می‌شود و از سوی دیگر مانع شکل‌گیری دوقطبی در جامعه خواهد شد.
اگر در جامعه دوقطبی شکل بگیرد، این وضعیت می‌تواند به نهادها نیز سرایت کند. پیامد مهم چنین دوقطبی‌ای آن است که اگر به جامعه گسترش یابد، دیگر عبور از گردنه‌ها و موانع مهم پیش روی انقلاب اسلامی امکان‌پذیر نخواهد بود. بر همین اساس، هرچه سطح همسویی بالاتر باشد، مانع از شکل‌گیری دوقطبی‌ها در نظام و بدنه اجتماعی خواهد شد. فرمایش رهبر انقلاب در این مقطع، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ زیرا ما در وسط جنگ هستیم. جنگ دوازده‌روزه پایان ماجرا نبود؛ حتی آتش‌بس هم نبود، بلکه توقف آتش گرم بود، در حالی که جنگ نرم همچنان با اهمیت فراوان ادامه دارد.
امروز مهم‌ترین هجمه‌ها متوجه جامعه است. شکل‌گیری دوقطبی‌ها و چندقطبی‌ها و همچنین تعارض‌های صنفی، قومی و سیاسی می‌تواند جامعه را تضعیف کند. از این‌رو مهم‌ترین مسئله این است که وحدتی که در دوره جنگ دوازده‌روزه تجربه شد، همچنان حفظ شود؛ چرا که هجمه‌ها ممکن است با بهانه‌های مختلف ــ از نارضایتی‌های جمعی گرفته تا مسائل جزئی ــ شکل بگیرد. به همین دلیل است که رهبر انقلاب از این ضرورت با تعبیر اتحاد مقدس یاد کردند.
وظیفه و نقش دولت و مسئولان در قبال این اتحاد مقدس چیست؟
بخشی از پاسخ را پیش‌تر بیان کردم. سلایق مختلف در جامعه وجود دارند؛ آیا باید حذف شوند؟ خیر، سلایق حذف‌شدنی نیستند، چراکه هر سلیقه مستندات و الزاماتی دارد. آنچه مهم است، مدیریت سلایق است. خودمدیریتی در این زمینه اهمیت ویژه‌ای دارد؛ هر فرد می‌تواند به اندازه سهم خود سلیقه‌اش را دنبال کند، اما این حق نباید به گونه‌ای اعمال شود که به تخریب و هجمه علیه کل نظام اجتماعی بینجامد. لازم است زبان، نشانه‌ها و علائم تند کنار گذاشته شود و رویکردی نرم و خویشتندارانه جایگزین شود. تأمین خواسته‌ها و مطالبات، اگر به دور از هیاهو و فشارهای وحدت‌ستیز دنبال شود، می‌تواند به انسجام جامعه کمک کند.
البته در مقطع کنونی شاهد برخی ناهمسویی‌ها با رویکرد بزرگ انقلاب هستیم. برخی گروه‌ها و جریان‌ها سعی می‌کنند با دشمن ارتباط برقرار کنند و پیام‌های مثبت به آن‌ها بفرستند. حساب این افراد جداست. در برابر آنان باید از ابزارهای مختلف استفاده کرد؛ گاه می‌توان با ارتباط‌های شخصی، جمعی یا گروهی آن‌ها را ارشاد نمود، و گاه لازم است با پاسخ‌های منطقی، اعلام موضع‌های به‌موقع و قوی، وحدت را صیانت کرد. این مسئله در زمان رسول خدا (ص) نیز وجود داشت و طبیعی است که در دوران ما نیز نفاق وجود دارد. نکته مهم این است که به دشمن منتقل کنیم ما «ید واحده» هستیم و با پیام‌های ناهمسو، مرزها را جابه‌جا نمی‌کنیم.
در اینجا می‌توان به آیه شریفه‌ای از سوره مائده تمسک جست که خداوند متعال می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَالنَّصَارَیٰ أَوْلِیَاءَ ۘ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ ۚ وَمَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ» برخی به دنبال پیوستگی با دشمنان، یهود و نصارا هستند و با آنان ولایت برقرار می‌کنند. این دشمنان میان خودشان پیوستگی و ولایت درونی دارند. کسانی که به آن‌ها پالس مثبت می‌دهند و از آن‌ها یاری می‌طلبند، در حقیقت به آن‌ها ملحق می‌شوند و «مَن یَتَوَلَّهُم مِنکُم فَإِنَّهُ مِنهُم» می‌گردند. خداوند قوم ظالم را هدایت نخواهد کرد. بنابراین انتظار این است که در این مقطع، مرزبندی‌ها به‌درستی رعایت شود و منافع حزبی بر منافع ملی و دینی مقدم نگردد.
اگر ما می‌خواهیم در این جامعه با پیشینه تمدنی زندگی کنیم، باید پیام عزت را به دنیای معاصر منتقل کنیم. اما کسانی که پیام ذلت را به غرب استعماری می‌فرستند و مرزبندی ذلت‌جویان را بر مرزبندی عزت‌مندان مقدم می‌دارند، نمی‌توانند حافظ اتحاد مقدس باشند. هر کسی که وابستگی حزبی افراطی داشته باشد، ممکن است با چنین رویکردهایی مانع از تحقق وحدت، انسجام و اتحاد مقدس شود.
برای این منظور باید ریشه‌های اتحادستیزی و اتحادگریزی را شناخت. کسانی که از آینده هراس دارند و در برابر دشمن خود را می‌بازند، به صورت ذلیلانه ولایت غربی و استعماری را می‌پذیرند و آن را بر ولایت دینی ترجیح می‌دهند؛ در نتیجه انسجام ولایی را خدشه‌دار می‌سازند. بنابراین باید روشنگری شود، جلوی هراس‌افکنی گرفته شود و به جامعه یادآوری گردد که زخم دشمن صهیونیستی قابل جبران است، اما ترس قابل جبران نیست. یک اخم آمریکایی می‌تواند ارتش بعثی را به زمین بزند، اما اگر قوت دینی و شجاعت مقدس در جامعه تقویت شود، راه برای افزایش عزت دینی، عزت ایرانی و عزت ملی باز خواهد شد و اتحاد و انسجام مقدس صیانت خواهد شد.
وظیفه مردم و نیروهای مسلح در قبال اتحاد مقدس چیست و چگونه می‌توان آن را تقویت کرد؟
نیروهای مسلح در خط مقدم قرار دارند. آن‌ها می‌توانند هم در عرصه پدافند و هم در عرصه آفند نظامی عمل کنند، اما همه این فعالیت‌ها نیازمند پشتوانه، روحیه و دلگرمی است. اگر نیروهای مسلح احساس کنند که مردم پشتیبان آن‌ها هستند و از ایستادگی و مقاومتشان حمایت می‌کنند، دلگرم‌تر و استوارتر خواهند شد.
ما باید آن سکینه الهی را با نصرت خود تأمین کنیم. وقتی باور به نصرت الهی داشته باشیم و بر پایمردی و استقامت خود بیفزاییم، می‌توانیم آرامش و طمأنینه الهی را در جامعه تقویت کنیم و در نتیجه، پشتوانه و دلگرمی نیروهای مسلح را فراهم آوریم.
فرماندهان نظامی نیز با تکیه بر مردم می‌توانند در برابر دشمن ایستادگی کنند. اما اگر احساس کنند مردم پشت آن‌ها را خالی کرده‌اند، احتمال تضعیف روحیه وجود دارد. هرچند، مجاهدان راه خدا و پایمردانی داریم که حتی در برابر نفاق‌ها و سختی‌ها سست نمی‌شوند. سخن، قدم و اقدام آن‌ها همواره وحدت‌بخش و روحیه‌آفرین است. نمونه روشن آن را در سردار سلیمانی و دیگر سرداران شهید دیدیم؛ آنان هم در گفتار و هم در عمل، روحیه و امید به جامعه تزریق می‌کردند.
این مجاهدان مردان خدایی‌اند؛ آن‌ها حقیقت آیه «و ما رمیت إذ رمیت ولکن الله رمی» را با چشم دیدند، دست خدا را در میدان مشاهده کردند و مصداق «ید الله فوق أیدیهم» را لمس کردند. آنان تبلور سوره فتح بودند و این حقیقت را به مردم نیز نشان دادند.
میان روحیه‌بخشی مجاهدان و پاسخ مردم یک ارتباط رفت و برگشتی وجود دارد. با این حال، وظیفه ما این است که با صیانت از اتحاد مقدس در سطح مردم و کارگزاران، پشتوانه الهی و مجاهدت‌های آن‌ها را پاس بداریم. آن‌ها وظیفه خود را انجام می‌دهند و مقاومتشان موجب ارتقای ایستادگی ما می‌شود؛ در مقابل، ما نیز وظیفه داریم این وحدت را پاسداری و تقویت کنیم.
خبرگزاری حوزه
انتهای پیام
