به گزارش رحا مدیا، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در تازه‌ترین بررسی خود، به موضوع مدیریت منابع عمومی یا انفال و نقش آن در تحقق آرمان‌های ملی و انقلابی جمهوری اسلامی ایران پرداخته است. این بررسی به قلم حجت‌الاسلام والمسلمین امیر غنوی، عضو هیأت علمی گروه اخلاق اسلامی پژوهشگاه، انجام شده و جایگاه فقهی و حقوقی هزینه‌کرد انفال برای حمایت از محور مقاومت و مستضعفان جهان را مورد تحلیل قرار داده است.
در این گزارش آمده است که انفال شامل منابع عمومی نظیر نفت، گاز، معادن و اراضی ملی است و مطابق فقه شیعه، مدیریت آن بر عهده حاکم مشروع قرار دارد. امام خمینی(ره) در کتاب البیع تأکید کرده‌اند که انفال در اختیار امام است و او می‌تواند بر اساس مصالح کلان امت اسلامی آن را مصرف کند. همچنین، اصل ۴۵ قانون اساسی ایران نیز اختیار بهره‌برداری از این منابع را در چارچوب «مصالح عامه» به حکومت اسلامی سپرده است.
این پژوهش تأکید می‌کند که علاوه بر مصالح داخلی، حمایت از مستضعفان جهان و تقویت محور مقاومت، بخشی از مسئولیت‌های جمهوری اسلامی است؛ اصول سوم و ۱۵۴ قانون اساسی به این نکته تصریح دارند. در عین حال، نویسنده با اشاره به شبهاتی که با استناد به نامه حضرت علی(ع) به مالک اشتر مطرح می‌شود، توضیح می‌دهد که این نامه مربوط به مالیات محلی (خراج) است و ارتباط مستقیمی با انفال ندارد.
مقاله یادآور می‌شود که انفال با اموال مصرف خاص مانند خمس و زکات و نیز خراج متفاوت است؛ بر همین اساس، محدودیت جغرافیایی برای هزینه‌کرد آن تعریف نشده و استفاده از آن برای حمایت از محور مقاومت و ایجاد عمق استراتژیک ایران در منطقه، همسو با منافع ملی و آرمان‌های انقلابی کشور است.
همچنین، نویسنده بر نقش استراتژیک ایران در منطقه و ضرورت حضور فعال در کشورهای همسو، به‌ویژه عراق، سوریه، لبنان و یمن تأکید کرده و توضیح داده است که هزینه‌کرد انفال در این حوزه‌ها، سرمایه‌گذاری در امنیت ملی و تقویت جایگاه ایران در عرصه بین‌المللی است.
در پایان، مقاله نتیجه‌گیری می‌کند که بهره‌برداری از انفال باید در مسیر مصالح کلان امت اسلامی صورت گیرد و شامل شؤون مختلف از جمله دفاع، اقتصاد و جایگاه بین‌المللی کشور باشد. حمایت از محور مقاومت و مستضعفان جهان، نه تنها با نیازهای داخلی در تضاد نیست، بلکه راهبردی برای تحکیم اقتدار و هژمونی منطقه‌ای ایران محسوب می‌شود.
