رحا مدیا | جمیله وافی
۱. بی‌تردید بسیاری از مردم جهان با مذاهب و عقاید مختلف، منتظر ظهور یک منجی هستند. تمام ادیان الهی و حتی برخی مکاتب فکری غیر آسمانی به آمدن منجی برای برقراری عدالت و امنیت در عالم وعده داده‌اند. اسلام و به‌ویژه تشیع مصداق این موعود عدالت گس‌تر را دوازدهمین امام بعد از پیامبر خاتم می‌داند.
۲. اما آیا منجی فقط برای برقراری عدالت و امنیت ظهور می‌کند یا هدفی برتر در کار است؟ به گمان ما امنیت و عدالت علی‌رغم همه‌ی حُسن و مطلوبیت که داراست، هدف میانی در اندیشه مهدویت محسوب می‌شود. در طرح و نقشه‌ی الهی، بشریت قرار است با تشکیل یک «تمدن خدا محور» به‌سوی مقصدی متعالی حرکت کند و تحقق چنین آرمانی قطعاً نیازمند عدالت همه جانبه و امنیت و آرامش انسان‌هاست. در بیان مرحوم علامه طباطبایی ذیل آیه ۵۵ سوره نور، خداوند جامعه بشری را در نهایت به جامعه‌ای تبدیل خواهد کرد که خداپرستی خالص، همگانی خواهد شد. و این چنین جامعه‌ای در زمان ظهور حضرت مهدی محقق می‌شود. یعنی در نهایت «تمدنی خدا محور» در زمین شکل خواهد گرفت که احساس عظمت و قدرت و علم و وجود بی‌نهایتِ خداوند لحظه به لحظه در قلب و فکر انسان‌ها بیشتر و بیشتر تجلی می‌کند.
۳. راهبری این تمدن در اختیار انسانی است که قلبش مرکز کامل‌ترین ادراک از عظمت و قدرت و اراده‌ی الهی است؛ یعنی امام علیه‌السلام. احساس حضور بی‌نهایت خداوند، شاخصه‌ی امامت است و هرگاه با رفع‌موانع و تحقق شرایط تمام بشریت پیرو چنین امامی باشند؛ این حس حضور خدا از سر چشمه‌ی قلب امام همچون آبی گوارا و زلال به قلب و روح تمام انسان‌ها سریان پیدا خواهد کرد. بنابر این جامعه مهدوی یعنی «جامعه توحیدی خالص برای همگان در همه‌ی ابعاد».
4. هنر امام و رسالت اصلی او سوق دادن بشر به این سمت است و لذا می‌توان گفت ما به هر میزان با امام ربط درونی برقرار کرده و از آبشخور ادراک توحیدی او بنوشیم به همان اندازه از نعمت وجود او بهره مندیم؛ هرچند دسترسی ظاهری به امام نداشته باشیم. مهم ارتباط قلبی است که حتی در زمان غیبت هم برای بعضی ظهور را محقق می‌کند و بزرگان این حالت را «فرج شخصی» می‌نامند. و صد البته باید در جهت تحقق ظهور همگانی و بهره مندی تمام انسان‌ها از این منبع متصل به الله، تمام تلاش خود را به کار بندیم.
5. نشانه‌ی یک زندگی مهدوی (حتی در زمان غیبت) حاکمیت کامل اراده الله در تمام ابعاد است و امام علیه السلام در قالب آموزه‌های دین نحوه‌ی صحیحِ تعامل انسان با تمام موجودات اطرافش را ارائه می‌دهد به‌گونه‌ای که برآیند این ارتباطات؛ حرکت انسان به‌سمت خداست.
