رحا مدیا | زهرا ابراهیمی
رهبر معظم انقلاب به مناسبت اربعین شهادت جمعی از هم‌میهنان، سرداران باکفایت نظامی و دانشمندان برجسته‌ی هسته‌ای در پیامی تأکید کردند: «حفظ عزت و آبروی کشور و ملت، تکلیف بی‌اغماض گویندگان و قلم‌زنان است».
اگر چه همواره رهنمودهای رهبری متوجه تمام قشرها و گروه‌هاست اما این بار به طور خاص اهل قلم را نیز موظف به حفظ عزت و آبروی کشور دانسته‌اند و تکلیفی بی‌اغماض بر دوش آن‌ها نهاده‌اند.
قلم مکلف شده است تا اهل غیرت باشد و از وطنش بنویسد. شبیه مادری که فرزند را در آغوش می‌کشد، قلم نیز موظف است تا پناه وطن باشد.
حفظ آبروی کشور تکلیفی بی‌اغماض است که بر دوش نویسندگان قرار گرفته است. آبرو، سرمایه اجتماعی یک ملت است و بی آن مردم یک اجتماع بی‌دفاع‌ترین خواهند بود. به همین دلیل توجه به حفظ آبرو در آنچه نگاشته می‌شود باید مورد دقت قرار گیرد.
قلم زنان روایتگران جامعه‌اند. نحوه روایت وقایع ملی می‌تواند بر شدت و ضعف عزت نفس آن اجتماع اثرگذار باشد. آنچه اکنون بدان نیازمندیم حفظ عزت نفس مردم است آن هم با سلاح قلم.
یک نویسنده موظف است به‌گونه‌ای بنویسد که خواننده بعد از خوانش آن متن تصمیم بگیرد که بماند و بجنگد و ادامه دهد نه اینکه رفتن را بر ماندن ترجیح دهد. حفظ عزت ملت یعنی نویسنده کاری کند که کودک ایرانی وقتی نام ایران را می‌شنود سینه‌اش را صاف کند و صدایش را در گلو بیندازد و با افتخار بگوید من یک ایرانی‌ام.
امیدآفرینی وظیفه تک به تک قلم‌ها
تکلیف بی‌اغماض امانتی سنگین بر دوش قلم است. رهبر معظم انقلاب عزت‌بخشی به ملت را تکلیف قلم دانسته‌اند و دقیقاً نگاه قرآن نیز همین است آنجا که عزت را از آنِ خدا و رسول و مؤمنین می‌داند «وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ» (منافقون، آیه 8) و این‌گونه مرز عزت را تبیین می‌کند که رسیدن به عزت برای یک ملت نه در تسلیم شدن و خودباختگی بلکه در خودباوری و حفظ استقلال است.
قلم می‌تواند زخمی کند و بکُشد و یا ترمیم کند و حیات بخشد. برای حفظ عزت ملی و برای حفظ آبروی ایران باید از دستاوردهای علمی نوشت. باید افتخارات تاریخی ایرانی مسلمانان را از لابه‌لای کتاب‌ها بیرون کشید و سطر به سطر به جان مخاطب نشاند. باید از رشادت قهرمانان نوشت و از ایثار شهیدان.
فهم ما از کلام رهبری این است که در برههٔ کنونی آنچه بیش از نقاط ضعف اهمیت دارد پررنگ نمودن نقاط قوت است. تحریف تاریخ، کوچک‌نمایی دستاوردها و بزرگ‌نمایی نقص‌ها بالاترین خیانتی است که قلم‌ها مرتکب می‌شوند و رهبری با کلام اخیر خویش درصدد تذکر این مهم بوده‌اند.
در شریعت ما حفظ آبرو از هر چیز دیگری با اهمیت‌تر است و آبرو نه فقط متعلق به فرد که بخشی از آبرو، آبرو و اعتبار اجتماعی‌ست و مهم‌تر از آن آبروی یک ملت در جهان. عزت و آبرو صرفاً مفاهیمی اجتماعی و سیاسی نیستند؛ بلکه ریشه عمیق فلسفی دارند.
حفظ آبرو، تجلی کرامت ذاتی یک جامعه است. وقتی قلم قصد دفاع از آبرو می‌کند نه فقط یک وظیفه اخلاقی بلکه رسالتی هستی‌شناسانه را در پیش می‌گیرد.
قلم زنان چگونه می‌توانند آبروی یک ملت را حفظ کنند جز اینکه از شایعه‌پراکنی پرهیز کنند و از سیاه‌نمایی دست بردارند؟ بر اهل‌قلم واجب است تا نگذارند دیگران قصه آن‌ها را بنویسند؛ بلکه خود روایتگر قصه وطن باشند.
