رحا مدیا | حسین حیدری
حجت‌الاسلام اکبر هاشمی رفسنجانی یکی از شخصیت‌هایی است که در حوادث قبل و بعد از انقلاب حضور پررنگ، پیچیده و پررمزوراز داشته است. اگرچه ایشان در متن انقلاب بود اما حضورش همانند آیت‌الله مطهری، بهشتی، رهبر معظم انقلاب و … جنبه‌ای ایدئولوگ‌گونه نداشت تا پیشران مبانی فرهنگی و سیاسی اجتماعی نظام اسلامی باشد.
او بیشتر از اینکه در قالب عالمی دینی ظاهر شود، در عرصه‌های سیاسی و به‌ویژه اقتصادی ظهور و بروز داشت.
درواقع خروجی اقدامات اقتصادی هاشمی، به‌ویژه در دوران سازندگی، تولد دوباره سرمایه‌داری و نئولیبرالیسم در کشور بود که با آرمان‌های انقلاب فاصله داشت.
توسعه اقتصادی را می‌توان مهم‌ترین رویکرد دولت سازندگی ایشان دانست. رویکردی که سبب شد مسائل اعتقادی و حراست از مرزهای فکری فرهنگی مبتنی بر اسلام سیاسی کم رنگ شود.
هاشمی در دهه آخر عمرش تکیه‌گاهی برای چهره‌های اصلاح‌طلب و برخی غرب‌گراها شده بود و بنظر دیگر برخلاف گذشته تبعیت و حمایت از ولایت فقیه را در ظاهر رعایت نمی کرد.
اختلاف نظر او با امام راحل در خصوص حذف بنی‌صدر و یا مخالفتش با امام در ماجرای معرفی منتظری به‌عنوان قائم‌مقام رهبری نمونه‌هایی از این مخالفت‌هاست.
البته پس از امام راحل نیز اختلاف نظرش با برخی از سیاست‌های مقام معظم رهبری برای خواص آشکار شده بود تا اینکه موضع‌گیری‌های مرحوم هاشمی در فتنه 1388 این اختلاف نظر را برای عموم آشکار کرد.
