به گزارش رحا مدیا به نقل از خبرگزاری حوزه، بهدنبال اشغال لبنان توسط صهیونیستها در سال ۱۴۰۲ هق و عملیات شهادتطلبانه شیعیان علیه اشغالگران اسرائیلی، سازمانی به نام بسیج عمومی مستضعفین شکل گرفت که بعدها به عنوان مقاومت اسلامی مشهور گردید.
اوّلین ظهور علنی حزبالله در سال ۱۴۰۴هق صورت گرفت که با انتشار و توزیع اعلامیهای خطاب به محرومین جهان بهمناسبت کشتار صبرا و شتیلا و نیز یک سال بعد بهمناسبت شهادت شیخ راغب حرب، ضمن اعلام موجودیّت، اهداف و طرحهای خود را برای اصلاح امور لبنان اعلام کرد و خواستار تغییر نظام سیاسی لبنان شد.
آیتالله شهید سیّد عبّاس موسوی که در صف مقدّم جهاد علیه رژیم صهیونیستی قرار داشت، با همفکری جمعی از عالمان و تعدادی از شاگردان خود، جنبش انقلابی حزبالله لبنان را تأسیس کرد و بهعنوان دبیر کلّ این حرکت شیعی با فکری روشن، دیدگاههای انقلابی، روحیه سرشار از صفا و اخلاص و برخوردهای واقعبینانه و دور از رفتار تصنّعی، اقشار گوناگون شیعیانبه خصوص نسل جوان را شیفته خود ساخت.
حضور حزبالله در صحنههای سیاسی لبنان همراه با عملیات شهادتطلبانه علیه متجاوزان صهیونیستی و پیروزیهای حماسه آفرین آنان موجب گردید که شیعیان جنوب و دیگر نقاط لبنان بهسوی این تشکیلات گرایش یابند.
هم اکنون این تشکلّ از قوی ترین نیروهای سیاسی و نظامی در لبنان است و نقش تعیینکننده و تأثیرگذاری بر مسائل کلان لبنان دارد.(۱)
ظهور تشکلّی به نام حزبالله در لبنان، پرتو افشانی انقلاب اسلامی ایران را در این سرزمین بهخوبی تأیید میکند. یکی از اعضای مهم حزبالله در مصاحبه با یک روزنامه آمریکایی گفته بود؛ «ما مظهر انقلاب اسلامی (ایران) در لبنان هستیم. حزبالله درباره اسلام واقعی با مردم صحبت میکند. انقلاب اسلامی در ایران الهام بخش ماست.»(۲)
کارنامه درخشان پیروزیهای عزّتبخش، التزام به ارزشهای والا، ایثار و فداکاری اعضای حزبالله و اخلاص و صفای باطن مؤسّس آن یعنی شهید سیّد عبّاس موسوی پایگاه اجتماعی این حزب را به نحوی ارتقا داد که از یکسو توانست بهعنوان تشکیلاتی مقتدر و صاحب نفوذ بر تصمیمگیریهای لبنان اثر بگذارد و از سوی دیگر توجّه محافل سیاسی جهان را بهطرف خویش جلب نماید.
حتّی خبرگزاری رویتر اعتراف نمود؛ «خستگی ناپذیرترین گروه مخالف موجودیت رژیم صهیونیستی حزبالله است.»(۳)
پی نوشت ها:
1.روزنامه کیهان، شماره ۱۴۱۵۶.
2.مجله پیام انقلاب، شماره ۱۸۳، ص ۳۶.
3.هفته نامه بعثت، سال سیزدهم، شماره ۶۳۴۷، ص ۶.