یادداشت؛

ذوالفنون ایرانی

از جلوه‌های زیبای این تعهد و علاقه، می‌توان به نامگذاری محل دفن همسر ایشان که در یکی از اتاق‌های منزل محقرشان واقع شده، اشاره کرد. علامه، محل دفن همراه زندگیشان را «بیت الرحمة» نامید.

رحا مدیا |  آزاده ابراهیمی فخاری

علامه حسن زاده آملی، مشهور به عارف ذوالفنون، از برجسته‌ترین علمای معاصر ایران بود که در علوم مختلف از جمله فلسفه، عرفان، ریاضیات، هیئت، و علوم غریبه تبحر داشت. او نه‌تنها در عرصه علمی و نظری دارای مقام والایی بود، بلکه در زمینه عرفان عملی نیز به درجات عالی دست یافت. علامه، با روحیه‌ای متواضع و تلاش بی‌وقفه در مسیر کسب معرفت الهی، الگویی برای سالکان راه حقیقت به‌شمار می‌رفت.

ایشان  با وجود مقام شامخ علمی، تعهد و توجه ویژه‌ای به خانواده، به‌ویژه همسرش، داشت. در فرهنگ اسلامی، تکریم و تعظیم مقام زن همواره مورد تأکید بوده است و علامه حسن‌زاده با زندگی و سیره عملی خود نشان داد که به این اصل وفادار بود. رابطه‌ای که علامه با همسرش داشت، نه‌تنها نماد پیوند عاطفی بود، بلکه تصویری زنده از همدلی و هم‌فکری میان دو انسان فرهیخته به‌شمار می‌رفت که در سایه علم و عرفان زندگی می‌کردند.

علامه حسن‌زاده در اوج مقام علمی و عرفانی، همواره برای همسرش احترامی ویژه قائل بود. ایشان به‌عنوان عالمی با فضایل بسیار، در رفتار و منش خود به‌خوبی جایگاه زن را برجسته می‌کرد و این مهم را در زندگی شخصی خود نیز به‌روشنی نمایان ساخت. علاقه و تعهد ایشان به همسرشان نشانگر نگاهی عمیق و الهی به زن بود، که برخلاف بسیاری از کلیشه‌های سنتی، از درون ایمان و باورهای قلبی علامه سرچشمه می‌گرفت.

از جلوه‌های زیبای این تعهد و علاقه، می‌توان به نامگذاری محل دفن همسر ایشان که در یکی از اتاق‌های منزل محقرشان واقع شده، اشاره کرد. علامه، محل دفن همراه زندگیشان را «بیت الرحمة» نامید که نشان از جایگاه ویژه ایشان در نزد وی دارد. انتخاب این نام  جلوه‌ای از لطف و محبتی بود که او نسبت به همسرش در قلب داشت و این انتخاب بی‌دلیل نبود. واژه «بیت الرحمه» به‌خوبی نشان‌دهنده این واقعیت است که خانه‌ای که این دو انسان در آن زندگی کردند، خانه‌ای مملو از محبت، آرامش و رحمت الهی بوده است.

نکته برجسته دیگری که بیانگر جایگاه و اهمیت همسر برای علامه حسن‌زاده است، وصیت ایشان به دفن در کنار همسرشان است. این وصیت نه‌تنها بیانگر علاقه و ارتباط روحانی و قلبی میان این دو بود، بلکه نشان از باور عمیق علامه به اهمیت همراهی دنیوی و اخروی دارد. دفن شدن کنار همسر، در عرفان اسلامی نمادی از پیوستگی ابدی است؛ علامه با این وصیت می‌خواست به جهانیان پیام دهد که عشق و پیوند میان زن و شوهر تنها به این دنیا محدود نمی‌شود، بلکه در جهان آخرت نیز ادامه دارد.

این عمل علامه حسن‌زاده، به‌ویژه در جایگاه یک عالم عارف، می‌تواند الگویی باشد برای نسل‌های جوان‌تر. او به‌عنوان فردی که به بالاترین مقامات علمی و معنوی دست یافته بود، نشان داد که مقام و عظمت زن نباید مورد غفلت قرار گیرد. اهمیت دادن به همسر، تکریم جایگاه زن در خانواده و وصیت به دفن شدن کنار او، پیام‌های عمیقی را برای جامعه دارد؛ جامعه‌ای که گاهی در پیچ‌وخم‌های سنت‌ها و عادت‌های نادرست و توجه صرف به مادیات، این ارزش‌ها را نادیده می‌گیرد.

زندگی و سیره علامه حسن‌زاده آملی در تکریم و ارج نهادن به همسرش، الگویی از زندگی معنوی و عرفانی است که در کنار مقام علمی، جایگاه زن را نیز به‌خوبی بازنمایی می‌کند. این رفتار او تصویری از زندگی عارفانه‌ای است که نه تنها به خداوند تقرب می‌جوید، بلکه ارزش‌های انسانی و اخلاقی را در روابط شخصی و خانوادگی نیز به اوج می‌رساند.

علامه حسن‌زاده با جان و دل از انقلاب دفاع کرد (گفت‌وگو با فرزند حضرت آیت‌الله حسن‌زاده آملی)

guest
0 دیدگاه
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها