رحا مدیا | علیرضا مکتبدار
طلبه که باشی، قلم در دستانت تنها ابزاری برای نوشتن نیست؛ بلکه امانتی گران‌بها و مسئولیتی سترگ است که بر دوشِ دل و جانت سنگینی می‌کند. همچون فانوسی که در میان امواج متلاطم دریا، کشتی‌های سرگردان را به ساحل آرامش هدایت می‌کند، قلمت باید روشنایی‌بخشِ مسیر انسان‌ها به‌سوی حقیقت باشد.
نوشتن را نه فقط به‌عنوان یک هنر، بلکه به‌عنوان نیازی حیاتی و ضرورتی جدی در نظر بگیرید. همان‌طور که نفس کشیدن برای جسم ما ضروری است، نوشتن نیز برای حیات فکری و معنوی جامعه اسلامی ضرورت دارد. اگر طلاب جوان ننویسند، گویی چشمه‌ای زلال را از جریان بازداشته‌اند تا تشنگان معرفت از آن محروم به‌مانند.
به تاریخ بنگرید؛ چگونه عالمان و فضلای گذشته، قلم را در دست گرفتند و میراثی جاودانه برای نسل‌های پس از خود به یادگار گذاشتند. امام محمد غزالی را به یاد آورید که با «احیا علوم الدین»، روح تازه‌ای در کالبد ایمان و معرفت دمید؛ یا شیخ مفید را که با قلم استوار و محکم خویش، دفاع از حریم ولایت و امامت نمود؛ یا علامه مجلسی را که با نگارش «بحارالانوار»، دریایی ژرف و بی‌انتها از علوم اسلامی را به آیندگان هدیه کرد. این بزرگان، با نوشتن، همچون باغبانان‌ی خردمند بودند که بذر علم و ایمان را در زمین دل‌ها کاشتند و امروز ما در سایه‌سار درختان پربار همان نوشته‌ها نشسته‌ایم و میوه‌های شیرین معرفت را می‌چشیم.
بدانید که قلم شما، پل ارتباطی میان گنجینه معارف ناب اسلامی و دل مخاطبان امروز است. همانند بارانی که زمین خشکیده را حیاتی دوباره می‌بخشد، نوشته‌هایتان می‌تواند روح‌های تشنه را سیراب کند و جوانان سرگردان را از گرداب تردیدها نجات دهد. امروز که دشمنان با ابزارهای گوناگون شبهه‌افکنی می‌کنند و طوفان فتنه‌ها و شبهات، ایمان جوانان ما را تهدید می‌کند، قلم شما جوانان فضلای حوزه، چونان سپری استوار است که از کیان فکری و اعتقادی جامعه اسلامی حفاظت می‌کند.
بنابراین، نویسندگی برای فضلای حوزه نه یک انتخاب ساده، بلکه وظیفه‌ای قطعی و رسالتی مقدس است. همچون سربازی که در میانه میدان نبرد، نباید لحظه‌ای سلاحش را زمین بگذارد، طلبه نیز در میدان فکری و فرهنگی جهان امروز، نباید قلمش را بر زمین نهد و از نگارش بازایستد.
به یاد بسپارید که آنچه امروز نوشته می‌شود، میراث فردای نسل‌های آینده خواهد بود. همان‌گونه که امروز ما از اندیشه‌های ناب شهید مطهری‌ها، علامه طباطبائی‌ها و علامه امینی‌ها بهره‌مندیم، آیندگان نیز در سایه نوشته‌های شما خواهند نشست و از میوه‌های شیرین دانش و بصیرت بهره خواهند برد.
رسالت قلمتان را جدی بگیرید و بدانید هر کلمه‌ای که امروز با عشق و اخلاص می‌نویسید، فردا به چراغی تبدیل خواهد شد که راه سعادت و رستگاری را برای نسل‌های بعد روشن می‌کند. قلمتان را بردارید و با اعتماد به نفس و توکل بر خداوند، فصل تازه‌ای از روشنگری و هدایتگری را آغاز کنید؛ زیرا آینده در انتظار نگارش شماست.
