رحا مدیا | عاطفه خرّمی
اگر فقط ۷۰ روز گذشته بود و قائم‌مقام، عزل نمی‌شد و حضرت امام به رحمت خدا می‌رفتند، چه می‌شد؟ جز اینکه آینده انقلاب و حاصل خون‌ها و خون دل‌ها مستقیماً به حلقوم منافقین و لیبرال‌ها ریخته می‌شد؟ آیا به‌راستی معجزه، جز این است؟
ششم فروردین هر سال یادآور خاطره صدور نامه ماندگار و پر حاشیه ۶۸/۱/۶ حضرت امام خطاب به قائم مقام معزول، آقای منتظری است. نامه شدیداللحنی که متأسفانه در همان تاریخ با مشورت برخی مسئولین، در رسانه‌های جمعی منتشر نشد و به‌جای آن نامه ۶۸/۱/۸ که با لحن ملایم‌تر نوشته شد، منتشر شد.
حال آنکه اگر چنانچه همان نامه با همان عبارات تند و صریح منتشر می‌شد، مردم شفاف‌تر با چهره قائم مقام معزول آشنا می‌شدند و چند سال بعد او جرئت نمی‌کرد غائله معروف ۱۳ رجب ۷۶ را رقم بزند؛
عباراتی شبیه به این:
1.سعی کنید افراد بیت خود را عوض کنید تا سهم مبارک امام بر حلقوم منافقین و گروه مهدی هاشمی و لیبرال‌ها نریزد.
2.از آنجا که ساده‌لوح هستید و سریعاً تحریک می‌شوید در هیچ‌کار سیاسی دخالت نکنید، شاید خدا از سر تقصیرات شما بگذرد.
3.دیگر نه برای من نامه بنویسید و نه اجازه دهید منافقین هرچه اسرار مملکت است را به رادیوهای بیگانه دهند.
4.نامه‌ها و سخنرانی‌های منافقین که به‌وسیله شما از رسانه‌های گروهی به مردم می‌رسید؛ ضربات سنگینی بر اسلام و انقلاب زد و موجب خیانتی بزرگ به سربازان گمنام امام زمان روحی له الفدا و خون‌های پاک شهدای اسلام و انقلاب گردید، برای اینکه در قعر جهنم نسوزید خود اعتراف به‌اشتباه و گناه کنید، شاید خدا کمکتان کند.
پیشنهاد می‌کنم برای آشنایی با این برهه مهم از تاریخ انقلاب، دو کتاب «رنجنامه مرحوم حاج سید احمد آقا خمینی» و «خاطرات سیاسی آقای ری‌شهری» مطالعه شوند و همچنین مستند «قائم‌مقام» را مشاهده بفرمایید.
