رحا مدیا | زهرا کردی
عزل آیت‌الله منتظری از مقام قائم‌مقامی رهبری، یکی از تصمیمات تاریخی و حساس انقلاب اسلامی ایران بود که در سال ۱۳۶۸ رخ داد.
این اقدام، نه تنها بازتابی از پیچیدگی‌های سیاسی آن دوران ، بلکه نشان‌دهنده اهمیت حفظ اصول و ارزش‌های انقلاب در برابر انحرافات احتمالی بود.
آیت‌الله منتظری، با وجود جایگاه برجسته‌اش در انقلاب، به دلیل حمایت از برخی افراد و گروه‌هایی که بعدها انحرافات سیاسی و اخلاقی آن ها آشکار شد ، مورد انتقاد شدید قرار گرفت.
این حمایت‌ها، به نوعی نشان‌دهنده عدم توانایی او در تشخیص خطرات و پیامدهای تصمیماتش بود. عملکرد ایشان و اطرافیانش، به گونه‌ای بود که امام خمینی (ره) را مجبور به اتخاذ تصمیمی سخت و تلخ کرد تا از آسیب‌های احتمالی به انقلاب جلوگیری کند.
کیاست و دوراندیشی امام خمینی (ره) در این تصمیم، نشان‌دهنده تعهد ایشان به حفظ ارزش‌های انقلاب و جلوگیری از انحرافات بود.
این اقدام، هرچند دشوار، اما به عنوان یک نقطه عطف تاریخی، نشان‌دهنده شجاعت و استواری در برابر چالش‌ها بود.
عزل استراتژیک آیت الله منتظری ، همچون چراغی فروزان، مسیر آینده انقلاب را روشن ساخت و اصولی را که برای آن هزاران جان فدا شده بود، از گزند انحرافات مصون نگه داشت. این لحظه، به عنوان نمادی از اراده‌ای پولادین و تعهدی بی‌پایان به آرمان‌های انقلاب، در تاریخ جاودانه خواهد ماند.
