به گزارش رحا مدیا، دکتر زهرا داورپناه، معاون ترویج و همکاری علمی پژوهشکده زن و خانواده، در پیش‌نشست تخصصی اولین همایش الهیات مقاومـت با موضوع «زن و مقاومت» که در دانشگاه باقرالعلوم(ع) برگزار شد، با اشاره به آسیب‌شناسی از منظر جنسیتی به مقاومت اظهار داشت: در این مبحث، اولا لازم است روشن کنیم که ذات‌گرایی یک باور پایه در ماست و در بحث جنسیت و جایگاه آن، لااقل من به عنوان یک مسلمان و انسان عادی و دانش‌پژوه حوزه جنسیت، ذات‌گرا هستم.
معاون ترویج و همکاری علمی پژوهشکده زن و خانواده بیان کرد: تجربه زیست و منظر دینی به من می‌گوید زن و مرد تفاوت دارند و یکی نمی‌شوند و این ذات‌گرایی است.
وی تصریح کرد: فمینیست‌ها و متفکران پسامدرن و نظریه‌پردازان کوئیر روی این دعوا دارند که مرزها را زیر سؤال ببرند؛ در تفکر و گفتمان ما نیز تاکید بر ذات‌گرایی یک راهبرد است، چون می‌خواهیم فمینیست و نگاه کوئیر و نگاه‌ها در حوزه گرایش‌های جنسی را نقد کنیم، از این رو بر ذات‌گرایی اصرار کنیم.
داورپناه عنوان کرد: این فرض مهم و کارآمدی است؛ ولی اتفاقی که می‌افتد و لازم است در سطح یک تذکر و ملاحظه به آن فکر کنیم این است که ما به خاطر آن دیگری‌ها و گفتمان رقیب به این نتیجه رسیده‌ایم باید بر ذات‌گرایی بر جنسیت تأکید کنیم، اما به نظر می‌رسد منظر گفتمان رسمی و حزب‌اللهی و انقلابی و متدین از ترسِ جنسیت کوری دچار کوری توسط جنسیت میشود.
وی خاطرنشان کرد: به این معنا که، به گونه‌ای از زن و مقاومت زنانه حرف می‌زنند که او را به نتایج و تبعات منفی می‌رساند؛ وقتی می‌گوییم زن مقاوم و مقاومت زنانه منظورمان این است مرد جنگاوری می‌جنگد و زنان، کار دیگری انجام می‌دهند چون بسیاری از کنشگری‌های زنانه را در پشتیبانی روانی و تربیتی و روایت‌گری نمی‌بینند.
معاون ترویج و همکاری علمی پژوهشکده زن و خانواده گفت: در این نگرش مثلا آشپزخانه مقاومت را نمی‌بیند که توسط خانم‌های خانه‌دار معمولی در شهرهای مخلف اداره میشود.
وی افزود: این نگاه و این کوری توسط جنسیت از ترس جنسیت کوری، دو نتیجه مهم دارد، اولا کنشگری زنان را نمی‌بیند مثلا برنامه افق که اسم خانم ها را نمی‌نویسند دختر شهید؛ یعنی پاسداشت داشته باشیم به امر شهادت، از کنشگری‌ها غافل می‌شویم، آیا نگران هستند زنان قهر کنند این جا ترس فروشی نمی‌کنیم که بترسید زنان را به رسمیت نمی شناسید.
داورپناه عنوان کرد: زن باورمند مقاومت چه نگاه استعمار‌ستیزانه و بین‌المللی و بشر‌دوستانه و اسلامی اصلا مسأله‌اش این نیست به رسمیت شناخته شود به دلیل باور درونی و ایمان ادامه می‌دهد چه احضارش نکردید اما شما ضرر می‌کنید چون دستانش خالی است چون میدان را نمی‌شناسید.
وی تصریح کرد: این اشکال نخست است که کم اهمیت‌تر است؛ اتفاق دوم اینکه به دلیل تخصصی شدن جنگ‌ها مردان جنگنده زیادی نداریم، یعنی آدم‌های متخصصی چون ارتش و سپاه داریم و سلاح پیچیده دارند و می‌توانند. بجنگند.
معاون ترویج و همکاری علمی پژوهشکده زن و خانواده اظهار داشت: همانند جنگ عراق که طولانی بود فک می‌کنیم برادر و همسران را تشویق می‌کنیم، آموزش می‌بینند و به جبهه می‌روند در حالی که امروزه تکنولوژی مهم است؛ ما تا دشمن هم مرز نیستیم و به لحاظ فیزیکی، مرد معمولی امکان بیش از یک زن معمولی ندارد و نمی‌تواند خلبان شوند پهباد بلند کنند و امکان‌های او با زن فرق اساسی ندارد.
وی با بیان اینکه مقاومت و ایستادگی، پدیده‌ای انسانی، دینی و فراجنسیتی است. خاطرنشان کرد: اشکال این است که وقتی همه امکانات غیر نظامی را زنانه تلقی کردند، دارند عرصه حیات مرد معمولی را زنانه می‌کنند و مرد این جا آسیب می‌بیند و چون کنشگری زنانه بیشتر دیده یا بیشتر روایت میشود و یا بیشتر انجام میشود؛ انگار مردان دستشان خالی است و نشسته‌اند هر زمان رژیم صهیونیستی حمله کرد به جنگ بروند، در حالی که مادامی که جنگی نباشد تکلیف مردان مشخص است.
داورپناه افزود: پیام رهبری در ایام جنگ این است که الحمدالله که زندگی جریان دارد ولی این پیام را زنان به خودشان می‌گیرند اینکه فضای خانه را پرشور و نشاط برقرار کردیم ولی پیام رهبری یک پیام برای ملت ایران است؛ آنها که کار تبلیغاتی و خدماتی می‌کنند ادامه می‌دهند یعنی مردان نیز کنش مقاومت انجام می‌دهند همان گونه که زنان فعال هستند.
وی بیان کرد:مردی که حرف می زند و راوی است کلیپ فیلم می‌سازد و خبرنگار میشود و یا در بحران جنگ اجاره را تخفیف می‌دهد مقاومت در این جا فراجنسیتی است؛ گاهی باید نگران باشیم از این که با زنانه کردن عرصه‌های غیر نظامی نه تنها به زنان خدمت نکنیم مردان را در میدان مقاومت خلع سلاح کنیم، زیرا مردان خانواده ما احساس بدی داشتند که کاری نمی‌کنند.
انتهای پیام/
