به گزارش رحا، حجت الاسلام والمسلمین علی رضایی، پژوهشگر حوزوی، در نشست بررسی ابعاد نظری و کارکردی صدور منشور روحانیت از سوی امام خمینی(ره)، که با حضور اعضای تحریریه رحا و مدادالفضلاء برگزار شد، گفت: منشور روحانیت در تاریخ سوم اسفند ۶۷ توسط امام بلاغ شد و جزء آخرین نامه‌های حضرت امام است و این مطلب اهمیت این نامه را بیشتر می‌کند. در حقیقت می‌توان گفت امام خلاصه زیست خود را در این منشور آورده‌اند.
رضایی ادامه داد: درباره اهمیت منشور روحانیت علامه جوادی آملی می‌گوید: «این وصیت‌نامه خاص امام به جامعه روحانیت است.» و به نوعی این منشور استراتژی نظام جمهوری اسلامی است و می‌تواند اساسنامه و مانیفست برای حوزه علمیه باشد.
پژوهشگر حوزه علمیه گفت: یکی از مهمترین اسناد به جامانده از امام همین منشور روحانیت است که در آن امام خمینی به شبهات فراوانی پاسخ داده است و از لابلای سطور این منشور ایمان و یقین راسخ امام به راه و روش خود پیداست.
رضایی خاطرنشان کرد: امام در این منشور جایگاه روحانیت را مشخص می‌کند و جدایی دین از سیاست را به طور قاطع رد می‌کند. امامِ در این منشور، همان امام سال ۴۲ است و اصلاً تغییری در او رخ نداده است به سمت محافظه‌کاری نرفته است و از حکمی که درباره اعدام سلمان رشدی داده حمایت می‌کند و تا آخرین لحظات عمر شریف خود مصرّ بر اجرای این حکم بود. امام در این منشور از جریان تسخیر لانه جاسوسی آمریکا مجدداً حمایت می‌کند.
وی درباره اهمیت منشور روحانیت و تاریخ صدور آن از سوی امام خمینی(ره) گفت: منشور روحانیت این ظرفیت را دارد که به عنوان یک ماده درسی در حوزه‌های علمیه تدریس شود و حتی می‌توان از تاریخ صدور این منشور به عنوان نامگذاری «روز طلبه»، استفاده کرد.
گزارشگر: محمد رحمانی
