رحا مدیا | محمد کرمی نیا
پیاده‌روی اربعین که سالانه با حضور میلیونی عاشقان اهل بیت از مسیرهای مختلف عراق، به‌ویژه از نجف تا کربلا برگزار می‌شود، فرصتی بی‌بدیل برای ارتقای معرفت دینی و فرهنگی است. در این میان، روحانیت به عنوان گروهی پیش‌رو و مسئول، نقش کلیدی و غیرقابل‌انکاری در تحقق این هدف برعهده دارد.
اما پرسش مهم این است که معرفت‌افزایی در مسیر اربعین چگونه و با چه شیوه‌ای باید انجام شود؟
شیوه مرسوم و سنتی، معمولا به‌صورت برپایی اتاقک‌های پاسخگویی شرعی است؛ جایی که چند روحانی منتظر پرسش زائران هستند. این روش با مشکلاتی جدی مواجه است؛ نخست آنکه در گرمای طاقت‌فرسای مسیر پیاده‌روی، خستگی و فشار جسمی، انگیزه پرسش شرعی را کاهش می‌دهد. دوم، ایجاد فاصله و جدایی بین زائران خسته و روحانیون نشسته در محیط‌های خنک، گاه باعث شکل‌گیری دید منفی نسبت به روحانیت می‌شود.
در مقابل، بهترین و موثرترین روش آن است که روحانیون به صورت فعال در مسیر حضور داشته باشند و با ارائه خدمات اجتماعی و حمایتی، ارتباط طبیعی و دوستانه‌ای با زائران برقرار کنند. این سبک از فعالیت، نه تنها گفتگو و پرسش‌وپاسخ را تسهیل می‌کند، بلکه موجب همذات‌پنداری مردم با روحانیت، ارتقای جایگاه اجتماعی آنان و شکل‌گیری فضای مثبت و صمیمی می‌شود.
همچنین، توصیه شده است که سازمان‌های مسؤول در زمینه تبلیغ و آموزش، به تربیت طلاب مسلط به زبان‌های عربی و انگلیسی توجه ویژه کنند تا روحانیون در مسیرهای پرجمعیت و متنوع زبان اربعین بتوانند بهتر پاسخگوی نیازهای معنوی زائران باشند.
در نهایت، اربعین فرصتی بی‌نظیر و فصلی طلایی است برای تحقق یکی از مهم‌ترین وظایف روحانیت که مقام معظم رهبری آن را «حضور طلاب در خدمات‌رسانی به مردم» نامیده‌اند. این فرصت می‌تواند زمینه‌ساز جهاد تبیین و هدایت معنوی در قالب عمل و خدمت به مردم شود و نقش روحانیت را در میان اقشار مختلف جامعه بیش از پیش پررنگ و مؤثر سازد.
