به گزارش رحا مدیا، کتاب «نگاهی نو به تعلیم و تربیت» اثر رضا فرهادیان در ۱۷۶ صفحه به همت مؤسسه بوستان کتاب به چاپ رسید.
تعلیم و تربیت تعاملی برگرفته از تعلیم و تربیت نظام آفرینش الهی که بر اساس رابطه‌ای دوسویه میان خلق و خالق شکل می‌گیرد. تعلیم و تربیت به مثابه فرایند مهندسی شده و مدیریت تعاملی اراده، بر برنامه‌ریزی دقیق برای هدایت اراده متربی، تقویت تصمیم گیری آگاهانه و مدیریت تمایلات انسانی مبتنی بر ارزش‌ها استوار است. موفقیت این فرایند به مدد پاسداشت کرامت نفس، تعاملات سازنده و احترام به اختیار انسان محقق می‌شود.
اثر پیش رو به تبیین ساز و کارهای اجرایی چنین رویکردی می‌پردازد و نشان‌می‌دهد که تربیت اراده، به معانی به‌معنای پرورش انسان‌هایی است که توانایی مواجهه با چالش‌های زندگی، انتخاب‌های درست و دستیابی به اهداف متعالی را دارند.
ساختار اثر
این اثر در چهار فصل تألیف شده‌است؛ در فصل اول که با عنوان «توحید محوری در تربیت» به رشته تحریر در آمده، ضمن بیان نظریه توحید محوری و کلمه طیبه توحید و پذیرش و درک فقر ذاتی در برابر خداوند، بر حرکت از خودمحوری تأکید شده‌است. در ادامه این فصل که به تحلیل دعا و ابعاد و اقسام توحید پرداخته‌شده، مباحثی از جمله طلب شناخت خداوند از جانب خود او، تکمیل معرفت خودشناسی و خداشناسی، پاسخ به بحران‌های اخلاقی و فرهنگی، پیشگیری از پیروی بی‌چون و چرا از نظام‌های دیگر، و تقویت پیوند میان تعلیم و تربیت با زندگی واقعی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
«اصول تعلیم و تربیت توحیدی» عنوان دومین فصل از کتاب حاضر است که در این فصل به سه اصل مهم و اساسی در نظام تعلیم و تربیت اسلامی پرداخته‌شده و ضمن تأکید بر الگوگیری از کمالات امام‌زمان (عج) و تقویت روحیه مسئولیت پذیری و انتظار سازنده، به تثبیت ارزش‌های معنوی در زندگی و تقویت حس تعلق و وابستگی به یک الگوی الهی و همچنین پرورش حس امید و انتظار برای آینده روشن اشاره شده و فواید آزادی و تأثیرات اختیار و نقش اراده در تربیت تشریح شده‌است.
در ادامه فصل دوم، روش‌های ایجاد اعتدال، پیاده‌سازی آخرت گرایی و عقل گرایی و معنویت گرایی و تولی و تبری و جامع نگری در تربیت مطرح و تأثیر هر یک‌بر فرآیند تربیت تبیین شده‌است.
نویسنده در فصل سوم به‌بیان «عوامل تعلیم و تربیت توحیدی» پرداخت و به نقش وراثت، محیط، دوست و رفیق، اراده، ایمان، عقلانیت، و عوامل معنوی در تربیت می‌پردازد.
در فصل چهارم به بررسی «بالندگی‌ها، چالش‌ها و آثار و نتایج تعلیم و تربیت توحیدی و خدامحور» پرداخته‌شده و در این راستا آثار فردی، اجتماعی و خانوادگی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و عوامل مؤثر در خودنگهداری و روش‌های خودسازی و خود ارزیابی نیز تبیین و ارتباط میان آنها تشریح شده‌است.
در ادامه نیز «تکبر» به‌عنوان یکی از چالش‌های در تعلیم و تربیت مطرح شده و در خصوص بالندگی‌ها، به پرورش اخلاق و رفتارهای انسانی، تقویت مهارت‌های اجتماعی، توانمندسازی و مواجهه با چالش‌ها، گسترش مهارت‌های شغلی و حرفه‌ای، ارتقا هوش هیجانی، تقویت ایمان و ارزش‌های معنوی، و حس تعلق و مشارکت اجتماعی اشاره شده‌است.
در پایان آخرین و چهارمین فصل از این اثر به‌ضرورت برنامه‌ریزی پرورشی برای نظام آموزش و پرورش کشور در زمینه‌های آموزشی، تربیتی و اخلاقی، جسمانی و ورزشی، فرهنگی و هنری، روانشناختی و اجتماعی، ارتباطی با خانواده‌ها، ارتقا مهارت‌های دیجیتال، و ارتقا روحیه خلاقیت و نوآوری تأکید شده‌است.
برشی از اثر
نقش امام‌زمان (عج) در تربیت
یک. الگوی اخلاقی و معنوی: امام‌زمان (عج) در جایگاه الگویی کامل در زمینه‌های اخلاقی، اجتماعی و معنوی برای فرد الهام بخش می‌باشد. به‌ویژه با ارتباط مستمر و توسل به امام (ع) و آشنایی با سیره رفتار امامان معصوم (ع) می‌تواند به تربیت ارزش‌های انسانی و اخلاقی در فرد کمک کند و موجبات قرب الهی فراهم شود.
دو. تقویت امید و انتظار: ارتباط با امام‌زمان (عج) و انتظار ظهور ایشان در انسان احساس امید و هدفمندی را زنده می‌کند. همراهی و پیروی از امام (عج)، به فرد امید و انگیزه می‌دهد تا در زندگی خود بکوشد و به‌دنبال تحقق اهداف عالی انسانی باشد.
سه. تشویق به اصلاح جامعه: آموزه‌های مرتبط با امام‌زمان (عج) و ارتباط همیشگی با وی و اشخاص انگیزه می‌دهد تا در راستای اصلاح جامعه و ایجاد تغییرات مثبت اجتماعی تلاش کنند. این انگیزه می‌تواند به فعالیت‌های اجتماعی و خدمات به دیگران منجر شود.
علاقه مندان برای تهیه این کتاب می‌توانند به نشانی اینترنتی مؤسسه بوستان کتاب مراجعه کنند.
