رحا مدیا | حسین حیدری
جلسه رأی اعتماد و تائید صلاحیت وزرای پیشنهادی دولت چهاردهم سنگ محکی بود که به واسطه آن فهم سیاسی بسیاری از بهارستان‌نشیانان باسابقه و کم‌سابقه و حتی معممین حاضر در مجلس نمایان شد.
هر چند برخی دیگر از نمایندگان، به‌ویژه جوانان تازه به مجلس رسیده با موضع‌گیری‌های انقلابی خود نشان دادند که لباس نمایندگی مجلس انقلابی برازنده آنان است اما این طیف از نمایندگان نیز به دلیل غلبه روحیه سطحی‌نگری که بر جلسه مذکور حاکم بود نتوانستند حریف نمایندگانی شوند که داعیه انقلابی‌گری دارند.
در این جلسه حساس، اکثر قریب به اتفاق مجلس‌نشینان به واژه «وفاق ملی» روی خوش نشان دادند و در حرکتی بی‌سابقه تمامی گزینه‌های پیشنهادی رئیس جمهور محترم برای وزارتخانه‌های مختلف توانستند از نمایندگان رأی اعتماد بگیرند و بدون کمترین حاشیه‌ای مجوز ورود به کابینه دولت چهاردهم را دریافت کنند.
این رأی اعتماد حداکثری در حالی صورت گرفت که طبق برخی گمانه‌زنی‌ها، چنین تصور می‌شد که چندین نفر از وزرا نتوانند مجوز ورود به کابینه را کسب کنند.
اما در حرکتی فریبنده چنین القاء شد که کل کابینه آقای پزشکیان مورد تائید مقام معظم رهبری قرار گرفته است. مخالفت با وزرای پیشنهادی و عدم رأی اعتماد به آنها مخالف منویات مقام معظم رهبری است.
دکتر پزشکیان نیز در جلسه رأی اعتماد چنین القاء کردند که وزرای پیشنهادی را با هماهنگی و توافق نهادهای اطلاعاتی و امنیتی و برخی نیز با تائید و نظر رهبر معظم انقلاب در لیست قرار گرفته‌اند.
وی در نطقی که با چاشنی احساسات همسو با ولایتمداری عجین بود چنین گفتند که «آقای صالحی برای وزارت ارشاد وارد عرصه نمی‌شد و به حضرت آقا مسأله را گفتم و ایشان به وی دستور داده‌اند. همچنین خود ایشان گفتند خانم صادق در فهرست باشند؛ همه این عزیزان با هماهنگی و تفاهم آمده‌اند و کسانی که مقداری شک درشان بود را معرفی نکردیم. آقای عراقچی اولین کسی بود که حضرت آقا قبول کردند و گفتند خوب است. من نمی‌خواهم برخی جزییات را بگویم.»
بر اساس چنین بیاناتی و همچنین تشدید برخی لابی‌گری‌ها، تلاش شد تا نمایندگان مخالف نیز متقاعد شوند به وزرا رأی اعتماد بدهند و الا بر چسب ولایت‌ستیزی بر پیشانی آنها نقش خواهد بست و از شئون نماینده تراز انقلاب اسلامی فاصله خواهند گرفت.
اما مقام معظم رهبری در نخستین دیدار هیئت دولت چهاردهم، ضمن بیاناتی صریح و شفاف خط بطلانی بر این ادعا کشیدند.
معظم‌له در این خصوص چنین فرمودند که « آقای رئیس‌جمهور [هم] در این زمینه برای انتخاب وزیرانی که باید با ایشان همکاری کنند، خیلی پُرکار و با تلاش وارد شدند؛ با بنده هم مشورت کردند و من تعدادی از افرادی که می‌شناختم یا صلاحیت آنها از طرق مورد وثوق به ما رسیده بود، اینها را تائید کردم، بعضی‌ها را هم تأکید کردم؛ تعداد بیشتری را هم نمی‌شناختم، گفتم نظری نسبت به آنها ندارم.»
در واقع یکی از نکاتی که نمایندگان مجلس از آن غفلت کردند این است که مشورت گرفتن از مقام معظم رهبری و حتی نهادهای اطلاعاتی و امنیتی در خصوص انتخاب اعضای کابینه امری طبیعی و مسبوق به سابقه است. علاوه بر این مجلس شورای اسلامی به عنوان نهادی محوری وظایفی بر عهده دارد که باید با استقلال کامل آنها را پی‌گیری کند.
تأکید مقام معظم رهبری بر این مسأله که « تعداد بیشتری را هم نمی‌شناختم، گفتم نظری نسبت به آنها ندارم» گویای این است که بسیاری از نمایندگان مجلس رأی اعتمادشان را بر اساس نطق احساسی دکتر پزشکیان و برخی لابی‌گری‌های مدیریت شده تنظیم کردند.
چنین روندی در اعطای رأی اعتماد به وزرا نشان دهنده این است که نوعی ناپختگی سیاسی و تهی از عقلانیت و انقلابی‌گری در جمع بهارستان‌نشینان وجود دارد که باید فکری به حال آن کرد. چراکه نمایندگان مجلس اگر با چنین فهم سیاسی بخواهند در مسائل مهم دیگر اعمال نظر کنند قطعا در بسیاری از بزنگاه‌ها نمره خوبی کسب نخواهند کرد.
