رحا مدیا | زهرا ابراهیمی
اگرچه واژه‌ی جنگ همواره تداعی کننده‌ی خاطراتی تلخ است؛ اما واژه‌ی دفاع امری است مقدس که با یادآوری آن لذت‌ی عمیق در جانمان رسوخ می‌کند.
در شرایطی که تمام دنیا بر تعدی و ظلم توافق کرده و مستقیم و غیرمستقیم از دشمن ما حمایت می‌کردند، سپر شدن زنان و مردان این سرزمین در برابر دشمن، دفاعی بود مقدس که در طول تاریخ نمونه‌های عینی آن کمتر به چشم می‌خورد.
با وجودی که از صحنه‌های مملو از عشق و فداکاری مردان این سرزمین در میدان جنگ به‌راحتی نمی‌توان گذشت؛ اما در عین حال نقش زنان در پشت صحنه را نیز نباید فراموش کرد.
اینکه جوانی بخواهد برای دفاع برود یک سوی مسئله است و اینکه مادرش بتواند از او بگذرد سوی دیگر؛ تحمل هجرت فرزند، تحمل شهادت او و بالاتر از آن افتخار کردن به این شهادت کاری است که از هر کسی بر نمی‌آید.
ارزش حمایت‌های عاطفی مادران و همسران شهدا در تأثیرگذاری این دفاع مثال زدنی‌ست. جایی که زنان ما چه در نقش مادری و چه در نقش خواهری و یا همسری به بهترین شکل آمادگی خویش را با گذشتن از احساسات پاک زنانه‌ی خود اعلام و با بدرقه‌ی نیمه‌ی جان خویش، رسالت‌شان را زینب گونه ایفا می‌کردند.
اینکه یک زن با این حجم از احساسات بتواند دل کندن از تمام زندگی‌اش را تجربه کند نیازمند شجاعتی است که تنها در سایه‌ی ایمان نصیب انسان می‌شود.
تلفیق روح احساس با روح جهاد و شهادت، مخلوقی است که زنان ما در عرصه‌ی جهاد آفریدند.
از دیگر ویژگی‌های زنان در این دفاع هشت‌ساله، صبر بر از دست دادن عزیزان است. صبر، شکوفه‌ایست ارزشمند که از درخت تقوا جوانه می‌زند. زنان آن زمان، از چنان اعتقادی برخوردار بودند که با میل خویش فرزندان و عزیزان خود را به جبهه می‌فرستادند و بعد از شهادت‌شان با صبری جمیل بر عزت خویش می‌افزودند.
حق حیات را نه فقط شهدا که خانواده‌های آنها نیز بر گردن جامعه‌ی ما دارند. آنجا که مادر شهید با دست خویش فرزند اولش را به خاک می‌سپرد و دوباره با عزم راسخ فرزند دوم را برای دفاع می‌فرستاد و بخشی از شگفتی‌های تاریخ‌ساز این انقلاب را رقم می‌زد.
نقش زنان در دفاع مقدس تنها به آن زمان منحصر نیست بلکه برخی از زنان همواره سال‌هاست که با وجود تمام شدن جنگ، درگیر بلاها و مصائب هستند که به واسطه‌ی جنگ گریبان‌گیر خانواده‌های آنها شد.
عده‌ای از زنان بعد از جنگ با مردان مجروح و آسیب دیده‌ای روبه‌رو شدند که جانبازان این جنگ بودند و هنوز که هنوز است بعد از گذشت سال‌ها، آسیب‌های روحی و جسمی این افراد در سایه‌ی پرستاری زنان‌شان التیام می‌یابد.
دفاع مقدس عرصه‌ای بود برای ظهور و بروز اسطوره‌های تاریخی، به‌گونه‌ای که زن ایرانی هویت و شخصیت مستقل خویش را در عرصه‌ی این مجاهدت‌ها به رخ جهان کشاند و تعریف غرب و شرق از زن را دستخوش تغییر کرد و الگوی جدیدی را به جهان معرفی کرد.
اگرچه امروزه برخی از زنان با بی‌توجهی به آموزه‌های اسلام، خود را از مقام زن بودن تنزل داده و تسلیم ستم‌های مدرن شده‌اند، اما الگو بودن زنان مجاهد دفاع مقدس جزو واقعیت‌های زنانه انکارناپذیر و افتخارآمیز جامعه ماست.
باید بشارت داد هم به آن زن مسلمان و ایرانی که آن روز در مقام دفاع توانست سرباز دشمن را اسیر کند و هم به زنان پاک و عفیفی که امروز با حضور خویش در عرصه‌های گوناگون به دفاعی مقدس مشغولند. آری باید به آنان و به اینان مژده داد: «فَاستَبشِروا بِبَیعِکُمُ الَّذی بایَعتُم بِه»؛ «بشارت باد به شما، با این معامله‌ای که با خدا کردید».
