رحامدیا | فاطمه ابنعلی
آخر صف ایستاده بودم. درست متوجه نشدم چه گذشت؟ فقط دیدم پسر ده دوازدهسالهای که جلوی پیشخوان ایستاده بود سرش را پایین انداخت و بدون نان برگشت که برود! مردی که فقط زیر لب پایینش به اندازه یک دایره کوچک ریش داشت و دستهایش خالکوبی شده بود بازوی پسرک را گرفت و گفت: «بیا نونت رو بردار! » و خطاب به شاطر نانوایی صدا زد: «آقا بیا کارت منو بکش! ». اضطراب چهره پسر ۱۲ساله محو شد. نانهای سنگک را با آرامش توی کیسه نانش گذاشت، از مرد جوان تشکر کرد و رفت.
عطر مهربانی و همدلی با بوی نان در فضا عجین شده بود و بهترین حس دنیا را به آدم میداد! مثل حس دیدن یک معجزه! جایی که غرق روزمرگیهای زندگی و مشکلات مختلف هستی، ناگهان مثل شکافته شدن افق و اشراق نور، زیباییهایی را میبینی که تو را در شگفتی غرق میکند. مثل اهدای دوازده هزار میلیارد تومان پول و ۱۵۰کیلو طلا به غزه و لبنان توسط مردمی با قلبهای یکپارچه و مهربان! تا قبل از این، همه تحلیلگران و روشنفکران میگفتند این جامعه دیگر جامعه دهه شصت و این مردم دیگر مردم آرمانگرا و همدلِ آن دوره نیستند. امروز دوره شعارهای نه غزه، نه لبنان است و شرایط تغییر کرده! اما موج خروشان کمکهای مردمی به مقاومت فلسطین و لبنان مثل باران بارید و همه غبارهای نشسته بر جامعه ایران را شست و برد و چهره واقعی و تمیز آن را به رخ کشید!
همدلی و وحدت معجزهای است که از سوی خداوند بر جامعه مسلمانان نازل میشود. آیه ۶۳ سوره انفال میفرماید: خداوند قلوب مومنین را به هم نزدیک کرد در حالی که اگر هر چه در زمین است هزینه می-کردی نمیتوانستی این الفت و همدلی را ایجاد کنی.
این معجزهی الفت و دوستی میان مردم ایران، نتیجه ایمان توحیدی و عقیده مستحکم آنان است. این همدلی وحدتی را آفریده است که عامل اصلی پیشرفت و پیروزی در میدانهای مختلف شده است. مانند دفاع مقدس، هستهای، پزشکی، موشکی، مهار کرونا، مدیریت بحران در حوادث و بلایای طبیعی و…
آری اگر جامعهای در راه رسیدن به آرمانها و اهدافش متحد، یکرنگ و همعهد باشد هیچگاه رنگ ناامیدی بر پیکرهاش نمینشیند و هرگز شکست نمیخورد. علت این که ایرانیان یک ملت شجاع و غیرقابل تحمیل معرفی شدهاند همین روحیه برادری و یکدلی آنهاست. ایرانی مسلمان دستهای اخوت و اتحاد را از مرزها فراتر برده و برادران مسلمان خود را به آغوش کشیده، در سختیها و تهدیدها در کنارشان ایستاده و از آنان دفاع کرده است.
البته این خصوصیت ویژه ایرانیان آفتهایی هم دارد. در عصر پست مدرن که اومانیسم و فردگرایی ترویج میشود و تمدن غربی بر جوامع بشری سیطره یافته، گرایش به فرهنگ غربی، منفعت طلبی و دنیاگرایی میتواند آسیبی جدی بر بدنه استوار جمعی وارد کند. رسانههای نظام سلطه بی وقفه در حال بمباران این بدنه عظیم هستند. جنگهای ترکیبی علیه مردم ایران طی سالهای اخیر نمونه فعالیت جدی دشمن برای فروپاشی این یکپارچگی است. تحت تاثیر قرار دادن شناختهای مردم از هویت خود، کشور و جامعه ایرانی و ایجاد ناامیدی و یاس از شرایط کشور به ویژه در میان نوجوانان و جوانان نمونهای از اثرات این فعالیتهاست.
اما علاج زخمهای جنگ شناختی و رسانهای دشمن «بازگشت به خویشتن» است. بازگشت به هویت اصیل ایرانی و اسلامی و بازگشت به ارزشهای انسانی و اسلامی. تنها زهد و تقواست که میتواند علاج دنیاگرایی اومانیستی و پست مدرنیته شود. و تنها روحیه همنوع دوستی و رواج اُبژهای به نام هموطن در میان ایرانیان میتواند خلاها و شکافهای اجتماعی را التیام بخشد.
راه رسیدن به این ساحتهای مقدسِ هویتی و شناختی، بیان و معرفی آنان به مردم است. در چنین هماوردی است که حکم «جهاد تبیین» ابلاغ و ارادههای پولادین به میدان فراخوانده شده است. در اینجا رسالت خطیر نهادهای دینی، فرهنگی و رسانهای به وضوح دیده میشود. برخی از مشکلات و خلاهای فرهنگی و اعتقادی که امروزه در جامعه ایرانی وجود دارد به واسطه کوتاهی و عدم کارایی این نهادهاست. البته حضور فردی و آتش به اختیار را نباید در این عرصه فراموش کرد. همه دلسوزان و دغدغهمندان وظیفه دارند در این عرصه وارد شوند و ارزشهای اسلامی و انسانی را به مردم معرفی کرده و آفتهای غربزدگی و دنیاگرایی را برای آنان توضیح دهند. چنانچه خداوند در قرآن فرموده است: «قل إنما أعظكم بوحدة أن تقوموا لله مثنى وفردى. به شما تنها یک اندرز میدهم و آن اینکه: دو نفر دو نفر یا یک نفر یک نفر برای خدا قیام کنید.»
اگر نخبههای فرهنگی در جهاد تبیین پیروز شوند و بتوانند جامعه را در جنگ شناختی و رسانهای به ساحل امنِ هویت ایرانی و اسلامی برسانند، خود مردم برای حل مسائلی چون اقتصاد مقاومتی و حمایت از تولید پا به میدان گذاشته و ایران اسلامی را به سمت پیشرفت و تمدن نوین اسلامی همراهی میکنند.
به امید روزی که با مشارکت همدلانه مردمی مشکلات کشور به ویژه مسائل اقتصاد و تولید حل شود و عطر نان پر برکت و همدلی فضای کشور را بهشتی کند.