امام علی علیه‌السلام در خطبۀ بلیغی، دینداری برخی از مردمان در آینده را چنین توصیف کرده است که؛ پوستین اسلام را به گونه‌ای وارونه به تن می کنند «لُبِسَ الإِسْلاَمُ لُبْسَ الْفَرْوِ مَقْلُوباً» ( نهج‌البلاغه: خ ۱۰۸ )
گرچه ما علم به آخرالزمان نداریم و فقط خدا می‌داند و بس، اما دلیل نمی‌شود که این خطبۀ امام علی علیه‌السلام، به‌ویژه همین جملۀ آخر را با زمانۀ خود انطباق ندهیم، شاید هم ما به آخرالزمان نزدیک شده‌ایم!
امروز شاهد فعالیت جریانی هستیم که خود را نواندیش دینی می‌نامند و از بر تن داشتنِ پوستین “اسلام رحمانی” سخن می‌گویند و مردم را به آن دعوت می‌کنند؛ لکن از گفتار و کردارشان پیداست که آنان لباس اسلام رحمانی را وارونه بر تن کرده‌اند!
برای فهم اینکه آیا لباس اسلام را مقلوبه و وارونه بر تن کرده‌ایم یا نه، باید به کلام وحی رجوع کرد؛ آیات قرآن کریم بهترین محک برای درست پوشیدن لباس اسلام است. در اینجا به آیه‌ای اشاره می شود که ما را متوجه پوستین وارونۀ مدعیان اسلام رحمانی می‌کند؛
” مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا “؛ محمّد فرستادۀ خداست و كسانى كه با او هستند در برابر كفّار سرسخت و شديد، و در ميان خود مهربان‌اند، پيوسته آنها را در‌حال ركوع و سجود مى‌بينى درحالى‌كه همواره فضل خدا و رضاى او را مى‌طلبند ( فتح: ۲۹ )
مطابق این آیۀ شریفه، اسلام فقط رحمانیت نیست بلکه زاجریت و تندی و سرسختی هم دارد. رحمانیت اسلام معطوف به مؤمنین و مومنات است و تندی و شدت اسلام متوجه کفار و منافقین و بطور کلی متوجه دشمنان رسول خدا صلی الله علیه و آله است. باید با مومنین به مهربانی رفتار کرد و با دشمنان خدا به سختی و درشتی.
اکنون بنگرید به گفتار و رفتار مدعیانِ اسلام رحمانی که چگونه آن را بر تن کرده اند. آنان با مؤمنین و دیندارانِ انقلابی به درشتی و تندی برخورد می کنند ولی با دین ستیزان و ظالمین و مستکبرین با ادبیاتی نرم و لطیف و دوستانه مواجه می شوند.
اگر مؤمنی خبطی کند، اینان تا مرزهای هتاکی و تهمت و حذف فیزیکی پیش می روند و به‌خاطر آن قیصریه را به آتش می کشند اما وقتی اغتشاش‌گران مسجد و قرآن و مامور امنیت را آتش می زنند، طلبۀ مؤمن را با شکنجه به شهادت می رسانند و پیکر بی جان بسیجی را کف خیابان می کشند، با آنان مدارا می کنند و در توجیه جنایت و کینه توزی آنان به اضطرار سیاسی احتجاج می کنند!
جماعت اسلام رحمانی برابر جنایات رژیم صهیونیستی علیه مسلمانان بی دفاع غزه سکوت می کنند و حاضر نیستند حتی بیانیۀ خنثی و انسان دوستانه صادر کنند!
ترور دلاورمردان خدایی را محکوم نمی کنند بلکه دفاع آنان از مظلومان فلسطین و لبنان و یمن و سوریه را با ادبیات سخیف تقبیح می کنند ولی با جنایتکاران تروریست از سر نرم خویی و مهربانی وارد می شوند، بلکه به نمایندگی از آنها با جامعۀ ایمانی تندی و پرخاشگری می کنند که چرا به دشمنان خدا چپ نگاه می کنید!
بنگرید به ادبیات تند و پرخاشگرانه این جماعت با جامعه ایمانی تا معلوم گردد که هیچ نشانی از رحمانیت و شفقت در فکر و جانشان نیست، اما در برابر دشمنان دین و ملت از ادبیاتی نرم و خائفانه و برده‌وار بهره می گیرند!
طبیعی است که اسلام رحمانیِ وارونه، مؤمنین و مومنات را به خواری و خفت می کشاند و دشمنان دین و ملت را به شادکامی و سلطه می رساند و خداوند چه بد عاقبتی در دنیا و آخرت برای کسانی که اسلام رحمانی را وارونه بر تن کرده‌اند، مقدر فرموده است.
