سرایت “محافظه‌کاریِ غلط” از “فرد” به “سازمان”؛ چرا، به چه علت؟!
سخنان اخیر حجت‌الاسلام اژه‌ای، دربارۀ مسئلۀ حجاب و عفاف و تصریح به گزاره‌هایی از قبیل نامطلوب بودن شرایط فعلی و نتیجه‌بخش نبودن اقدامات گذشته را می‌توان نویدی بر پذیرش واقعیت و جلوگیری از ادامۀ خسارت‌ها دانست.
اما تصریح ایشان به “تعلل برخی دستگاهها در اجرای قوانین موجود و معطل ماندنشان برای تصویب قانونی جامع(!)” نیز می‌تواند زنگ هشداری باشد برای احتمال وقوع این درد که شاید دستگاههای مجری قانون نیز همانند برخی افراد به “محافظه‌کاری غلط” مبتلا شده باشند و اِلّا چه دلیلی دارد، سازمانی که اساس وجودش اجرای قانون است، در اجرای قوانین موجود به بهانۀ تصویب قانونی جامع(!) ترک وظیفه کند؟!
هرچند به تصریح رئیس دستگاه قضا همین قانون موجود می‌تواند 70درصد مشکلات را رفع کند اما مگر رهبر انقلاب تأکید نفرمودند که با فرق گذاشتن میان فریب خورده و آنکه هدف‌مند ترویج بیعفتی می‌کند، قانون اجرا شود؟!
مگر قاطبۀ مردم عفیف ایران اسلامی حامی برخورد با حُرمت‌شکنان عفت عمومی نبوده و نیستند؟! مگر نه اینکه اعتراض مردم به اجرای گزینشی و ناقص قوانین بوده و هست، نه اجرای کامل آن‌ها؟!
مبادا مجریان قانون این شائبه را علیه خودشان ایجاد کنند و چنین به نظر رسد که؛ “شاید آن‌ها نیز همانند برخی افرادِ مبتلا به ضعف سواد رسانه، مغلوب بازی و پروپاگاندای رسانهها شده باشند”
