آیت‌الله نجم‌الدین مروجی طبسی در گفت‌وگویی با سایت رحامدیا با صراحت و دقت علمی به نقد سخنان فردی می‌پردازد که بدون تخصص تاریخی، وارد مباحث حساسی شده و ادعاهایی مطرح کرده که هیچ پشتوانه معتبری در منابع تاریخی ندارد.
آیت‌الله طبسی با سابقه علمی شناخته‌شده و تسلط بر منابع قرون اولیه، تأکید می‌کند مشکل اصلی آن فرد «ورود بدون دانش» به حوزه‌ای است که نیازمند شناخت دقیق از منابع حدیثی و تاریخی است؛ به همین دلیل ایشان از همان ابتدای سخن، مسئله را در چارچوب «تخصص‌محور بودن تحلیل تاریخ» مطرح کرده و هشدار می‌دهد که اظهار نظر غیرعلمی تنها موجب تحریف حقیقت و گمراهی مخاطبان می‌شود.
آیت‌الله طبسی در نقد محتوای آن اظهارات، به منابع معتبر اهل سنت استناد می‌کند؛ آثاری مانند المصنف ابن ابی‌شیبه، تاریخ طبری، الاستیعاب ابن عبدالبر و گزارش‌های ابن سلام. وی یادآور می‌شود که این متون، که بیش از هزار سال پیش نگارش یافته‌اند، صریحاً به وقایع مرتبط با هجوم به خانه حضرت زهرا(س)، تهدید به آتش‌زدن منزل و فشار برای بیعت اشاره کرده‌اند. آیت‌الله طبسی با بیان نقل قول‌هایی از این منابع نشان می‌دهد که ادعاهای مطرح‌شده درباره «نبودن چنین وقایعی» نه‌تنها بی‌اساس است بلکه نادیده‌گرفتن مسائلی است که خود مورخان و محدثان بزرگ اهل سنت ثبت کرده‌اند. از همین‌رو، ایشان از مخاطبِ مورد نقد می‌پرسد چگونه با نادیده‌گرفتن چنین اسناد روشنی، خود را صاحب‌نظر تاریخ می‌داند.
ایشان همچنین با انتقاد شدید از انگیزه‌های پشت پرده این تحریف‌ها، تصریح می‌کند که برخی با دریافت حمایت‌های مالی تلاش می‌کنند چهره اهل بیت(ع) را مخدوش نشان داده و وقایع مسلّم تاریخ را انکار کنند. آیت‌الله طبسی با لحنی روشنگرانه و هشداردهنده یادآور می‌شود که پول آمیخته با حق‌کشی و ظلم را نمی‌توان با «هفت دریا» پاک کرد و چنین تلاش‌هایی برای تحریف تاریخ تنها رسوایی بیشتری به دنبال خواهد داشت.
یکی از سخنان نادرست آن فرد، ادعای «بی‌در بودن خانه‌ها» در صدر اسلام بود که آیت‌الله طبسی آن را نشانه آشکار جهل تاریخی دانست. ایشان با اشاره به آیات قرآن درباره داستان یوسف و یعقوب، و نیز نمونه‌های تاریخی چون خیبر، توضیح می‌دهد که خانه‌ها در داشته‌اند و این ادعا تنها برای انکار رخدادهای مربوط به خانه حضرت زهرا(س) مطرح شده است.
وی سپس با تکیه بر عرف عرب و فرهنگ صدر اسلام توضیح می‌دهد که حتی در میان عرب جاهلی نیز معمول نبوده که مردان به زن حمله کنند، چه برسد به دختر پیامبر اکرم(ص)، بیان می‌کند که حضرت زهرا(س) برای بازکردن در نرفت بلکه پشت در قرار گرفت تا مانع بی‌حرمتی شود و اعتراض خود را اعلام کند و این نکته در منابع آمده است. آیت‌الله طبسی تأکید می‌کند که بدفهمی این جزئیات تاریخی ناشی از نداشتن شناخت از عرف، سنت و منابع اسلامی است.
ایشان با نقل خاطره‌ای از آیت‌الله‌العظمی فاضل لنکرانی، بار دیگر اهمیت گفتن «تاریخِ درست» را یادآور می‌شود؛ آنجا که آیت‌الله فاضل بر لزوم بیان حقایق مربوط به حضرت زهرا(س) تأکید کرده و گفته بود اگر این حقایق بر منبر گفته نشود، چگونه نسل‌های بعد خواهند فهمید حق با امیرالمؤمنین(ع) بوده است؟.
در ادامه، ایشان ادعای دیگری را رد می‌کند که می‌گوید «فضای مدینه اجازه نمی‌داد کسی به اهل بیت جسارت کند». آیت‌الله طبسی این دیدگاه را با مثال‌هایی روشن از تاریخ مثل نسبت‌های ناروا به پیامبر(ص)، نامه معاویه درباره کشاندن امام علی(ع) برای بیعت، واقعه حرّه، آتش‌زدن خانه شیعیان در دوره معاویه، اخراج ابوذر و فشار بر امیرالمؤمنین(ع) در زمان عثمان، ابطال می‌کند. ایشان توضیح می‌دهد که فضای مدینه تابع زور و قدرت بوده، نه تابع عدالت و حق، و این شواهد تاریخی نشان می‌دهد ادعای «نبود امکان جسارت به اهل بیت» کاملاً بی‌پایه است.
همچنین ایشان افزود: در مجموع با استدلال متقن و استناد دقیق به متون معتبر، نشان می‌دهد که انکار این وقایع بیش از آنکه نشانه بی‌طرفی باشد، نشانه جهل یا غرض است. مکتب اهل بیت با چنین تحریف‌هایی خاموش نمی‌شود و حقیقت تاریخی و اعتقادی آن همواره روشن خواهد ماند. ایشان در پایان بر لزوم گفتن حقیقت تاریخ برای حفظ هویت دینی و شناخت صحیح از وقایع تأکید و برای مخاطبان آرزوی توفیق کرد.
