شخصیت آیتالله مقدم قمی، چونان چشم و چراغ تهران و نمونهای از یک انقلابی اصیل میدرخشید. ایشان، که در جوانی به نیکویی درس خوانده بود، سالهای پسین عمر پربرکت خود را با مردم
میرزا کوچک خان جنگلی، نماد مبارزه مسلحانه شمال ایران، در پس چهره سردار جنگی خود، استاد پیچیدهای در هنر رهبری روانشناختی بود. نامهها و سخنان برجای مانده از او، نه اسنادی تاریخی صرف،
گاهی بزرگترین انقلابها، پیش از آنکه در میدانهای نبرد پیروز شوند، در عرصه ذهن جمعی به پیروزی میرسند. موفقیت یک رهبر انقلابی تنها در تاکتیکهای نظامی نیست، بلکه در توانایی او برای تبدیل
مکتب تشیع در طول تاریخ علمدار مبارزه با ظلم بوده است و این امر به تأسی از مکتب اهلبیت علیهمالسلام، بهویژه نهضت امام حسین علیهالسلام، شکل گرفته است. عدالتگستری همواره یکی از شعارهای
در بازخوانی سیرۀ شهید آیتالله سیدحسن مدرس، جملهای بیش از هر چیز جلوهگر است: «تدریس را کار اصلی خود، و سیاست را کار دوم خود میدانم.» این جمله که ریشه در نگاه عقلمحور
یکی از ابعاد کمتر مورد توجه در بررسی شخصیت شهید مدرس، نقش وی در تربیت و سازماندهی حوزهٔ انقلابی از طریق تصدی تولیت مدرسهٔ سپهسالار تهران است. مدرس نه تنها در عرصه سیاسی
یکی از جملات ماندگار و آموزنده شهید مدرس که در تحلیل شخصیت علمی و سیاسی او اهمیت ویژه دارد، این است: «تدریس را کار اصلی خود و سیاست را کار دوم خود میدانم».
بحث درباره منشأ نظریه ولایت فقیه، همواره یکی از محورهای مهم پژوهشهای فقه حکومتی در سنت شیعه بوده است. در برخی برداشتهای عمومی، چنین تصور شده که این نظریه ابتکار امام خمینی است
در تفسیر رهبر انقلاب از تاریخ اندیشهی شیعه، نام شیخ مفید جایگاهی بیبدیل دارد؛ نه صرفاً بهعنوان فقیهی برجسته، بلکه بهمثابه معمارِ دورهای از عقلانیت دینی که بر پایه استدلال، مناظره و دفاع