میرزا کوچک خان جنگلی، نماد مبارزه مسلحانه شمال ایران، در پس چهره سردار جنگی خود، استاد پیچیدهای در هنر رهبری روانشناختی بود. نامهها و سخنان برجای مانده از او، نه اسنادی تاریخی صرف،
گاهی بزرگترین انقلابها، پیش از آنکه در میدانهای نبرد پیروز شوند، در عرصه ذهن جمعی به پیروزی میرسند. موفقیت یک رهبر انقلابی تنها در تاکتیکهای نظامی نیست، بلکه در توانایی او برای تبدیل
مکتب تشیع در طول تاریخ علمدار مبارزه با ظلم بوده است و این امر به تأسی از مکتب اهلبیت علیهمالسلام، بهویژه نهضت امام حسین علیهالسلام، شکل گرفته است. عدالتگستری همواره یکی از شعارهای
یکی از مسائل کلیدی و راهبردی که رهبران انقلاب اسلامی بارها نسبت به آن هشدار دادهاند، مسئله نفوذ در میان انقلابیون است. نفوذ، به معنای ورود نیروها یا جریانهایی است که با اهداف
در بازخوانی سیرۀ شهید آیتالله سیدحسن مدرس، جملهای بیش از هر چیز جلوهگر است: «تدریس را کار اصلی خود، و سیاست را کار دوم خود میدانم.» این جمله که ریشه در نگاه عقلمحور
با دیدن مناظره امروز (میان آقای کاشانی و آقای سلیمانی اردستانی) و شبهات چند روز اخیر توسط افرادی موسوم به وهابیت وطنی، یاد کتاب دو جلدی «مأساة الزهراء علیها السلام شبهات و ردود»
به گزارش پایگاه تحلیلی رحامدیا، گفتوگوی ویژهای با حجتالاسلام و المسلمین سید احسان رفیعیعلوی، رئیس محترم دانشگاه باقرالعلوم(ع) با موضوع «هویت طلبگی و دانشگاه؛ بررسی مخاطرات و فرصتها» ضبط و تصویر برداری شد.
در تفسیر رهبر انقلاب از تاریخ اندیشهی شیعه، نام شیخ مفید جایگاهی بیبدیل دارد؛ نه صرفاً بهعنوان فقیهی برجسته، بلکه بهمثابه معمارِ دورهای از عقلانیت دینی که بر پایه استدلال، مناظره و دفاع
«طلبه بسیجی» تنها یک اسم یا یک سازمان نیست؛ یک روح است که در کالبد جامعه دمیده شد و البته در طول حیات خود، جلوههای گوناگونی داشته است؛ از سنگرنشینان دفاع مقدس تا